స్టిచ్ వన్ స్లాం వండర్ కాదు.
మొన్నటి బ్లాగులో స్టిచ్ గురించి చెప్పాను. ఆటను అందరూ అనుకునేట్టు వన్ స్లాం వండర్ కాదు. ఈ అద్భుతమైన షాట్ ని చూడండి.
ఒకవేళ ఇక్కడ కనిపించకపోతే ఈ లింక్ లో చూడొచ్చు.
గెలిచే వాడే మనిషి.
MY FIRST WIMBLEDON HERO
"సాహసం చేయరా డింభకా! రాకుమారి నిను వరిస్తుంది." అని పాతాల భైరవి లో నేపాళ మాంత్రికుడు అంటాడు తోటరాముడు తో. మైకేల్ స్టిచ్ కి ఈ విషయం ఎవరన్నా చెప్పారో లేదో
నాకు తెలీదు. పదిహేడేళ్ళ నాడు వింబుల్డన్ లో పెను సంచలనాన్ని
సృష్టించాడు. సరిగ్గా పై డయలోగే నాకు ఇప్పుడు గుర్తొస్తోంది. ఈ విషయాన్ని
తలుచుకుంటుంటే.
మైకేల్ స్టిచ్ గురించి చెప్పాలంటే...
Michael Stich (born October 18, 1968 in Pinneberg, West Germany) is a
former professional tennis player from Germany. He is best remembered
for winning the men's singles title at Wimbledon in 1991. He also won
the men's doubles titles at both Wimbledon and the Olympic Games, and
was a singles runner-up at the US Open and the French Open.
ఈ మాత్రం వివరాలు ఎవరికైనా దొరుకుతాయి. అందుకే నేను చెప్పేది వినండి.
అది 1991 లో ఒక ఆది వారం. మా మురళీబాబు నాకు ఒక Bourne Ultimatum జారీ చేశాడు. నేను ఆ రోజు సాయంత్రం కల్లా టెక్స్ట్ బుక్కులోని తను గుర్తుపెట్టిన లెక్కల్ని చేయక పోతే దెబ్బలు తప్పవని. నేను వరుసగా నాలుగు రోజులు స్కూలుకి వెళ్తూనే ఉన్నాను. మరి తనకి ఏమొచ్చిందో నాకు తెలీదు. కానీ అది ఒక వ్యక్తీ జీవన గమనాన్ని మార్చేస్తుందని ఆయన ఊహించి ఉండడు.
వింబుల్డన్ సామెత: "కరవమంటే బెకేర్ కి కోపం... విడవమంటే స్టిచ్చికి కోపం."
ఆ రోజు నాకింకా గుర్తు. మురళీబాబు దాడి నుంచీ తప్పించుకునేందుకు నాకు అప్పటిదాకా ఏ ఉపాయం తోచలా. అందుకే నేను ఏమి చేయాలా అని తెగ ఆలోచిస్తున్నాను. ఇంతలో నాన్న ఊరినుండీ తిరిగి వచ్చాడు. రాగానే కొంచం కాఫీ త్రాగి టీవీ పెట్టాడు. ఆయన ఏవేవో ఆటలు వస్తే చూస్తాడని నాకు తెలుసు. ఆయన ఆటలని చూస్తున్నప్పుడు ఎవరూ కదిలిన్చరు. కొప్పడుతారని కాదు ఆయనని ఆ కాస్త సమయంలోనైనా విశ్రాంతి గా గడుపుతారని.
అంతే నాకు ఉపాయం తోచింది.
వింబుల్డన్ సామెత: "ఉపాయం తోచని వాడిని వింబుల్డన్ లోనుంచీ తోసేయండి."
నేను ముద్దు గా వెళ్లి నాన్న వళ్ళో కూచున్నాను. ఆయన నవ్వుతూ నన్ను కూచోపెట్టుకున్నారు. ఇంతలో రమా పిన్ని వచ్చి నన్ను ఆయనని తోక్కొద్దు అంది. "ఇదిగో రమాదేవీ! కొంసేపు కూచుంటే ఏమవుతుంది? వాణ్ణి కాసేపలా వదిలేయండి," అన్నాడు. "సరే రాజా మామయ్యా!" అంటూ తను సైలెంట్ గా వెళ్ళిపోయింది.
అప్పుడే బెకెర్ ఒక అద్భుతమైన డైవింగ్ వాలీ కొట్టాడు. నాకు ఇంట్రెస్ట్ అనిపించి, "నాన్నా! ఎవరు?" అన్నాను.
"వాడి పేరు బోరిస్ బెకెర్."
"అంటే కప్పా!"
"కాదు."
అయినా నాకు కప్పే బాగుంది, అలాగే ఫిక్స్ అయ్యాను. ఒకసారి బెకెర్ unforced error చేస్తే నాన్న బెకెర్ అనవసరంగా పోగొట్టుకున్నాడు అని అన్నాడు. మరోసారి వాలీ మిస్ అయితే నేను "కప్పగాడు బెక్ బెక్," అన్నా.
ఇంతలో ఒకండు చూడ చక్కని వాలీ వేశాడు. "నాన్నా! వీడెవడు?" అన్నాను.
"మైకేల్ స్టిచ్."
"అంటే?"
నాన్న కుట్లూ, అల్లికలూ అని ఏమీ చెప్పలేదు. ఇంతలో కుమారి పిన్ని "వాడు కప్ప అయితే, వీడు పాము," అంది. ఏ పాము అని ఆలోచించి "వీడు కొండ చిలువ" అని నామకరణం చేశాను.
చూడండి. మనం ఏమరు పాటు గా ఉన్నప్పుడు ఎక్కడి నుంచో హఠాత్తుగా కొండ చిలువ మన మీద పడి "వివాహ భోజనంబు..." అనుకుంటుంది. అలాగే ఆ రోజు మా కప్ప గాడు ... అదే బెకెర్, టైటిల్ నాదే అని ఏమరు పాటు గా ఉన్నట్టున్నాడు.
నేను నామకరణం చేసిన ముహూర్త బలమో ఏమో కానీ, మైకేల్ స్టిచ్ తొలిసెట్ ని 6-4 తో గెలిచాడు. ఇంతలో యాడ్స్ వచ్చాయి. అప్పుడు నాన్న నాకు ఒక రఫ్ పేపెర్ మీద టెన్నిస్ కోర్ట్ బొమ్మ గీసి ఆటని వివరించారు. ఆ పేపెర్ నా దగ్గర ఇప్పటికీ ఉంది. అయితే అన్ని రూల్సూ నాకు తెలియలేదు కానీ స్థూలం గా నాకు ఆట మీద అవగాహన వచ్చింది.
మ్యాచ్ మళ్ళీ మొదలైంది. స్టిచ్ మరో విన్నెర్ బాదాడు. నేను ఆనందంతో గంతులేశాను. ఇంతలో నా పాలిటి విలన్ మురళీబాబు వచ్చాడు. అయితే నా పన్నాగం ఫలించి ఆయన నన్ను, నాన్నని డిస్టర్బ్ చేయలేదు. 7-6 తో స్టిచ్ రెండో సెట్ గెలిచాడు. నా ఆనందానికి అవధులు లేవు. మరి స్టిచ్ నాకు ఎందుకు నచ్చాడో తెలీదు. బహుశః గెలుస్తున్నాడని కాబోలు. అంత చిన్న వయసులోనే "ఎవరికైనా గెలిచే వారే నచ్చుతారు".
ఇంతలో నాకు నిద్ర టైమయింది. నేను మంచమెక్కాను. కానీ నాకు నిద్రలోనూ నా హీరో ఆలోచనలే. మధ్యలో లేచి "నాన్నా! ఎవరు గెలిచారు?" అన్నాను.
"రెండు రౌండ్లు స్టిచ్చే గెలిచాడు. వాడే గెలుస్తాడులే."
తెల్లారింది. పేపెర్ వచ్చింది. నేను అందరికన్నా ముందే లేచి కూచుని అందరికన్నా ముందే పేపెర్ తీసుకుని న్యూస్ చూద్దును కదా... "బెకెర్ బోల్తా". అది ఆంద్ర జ్యోతి.
మన పంథా: "గెలిచే వాడే మనిషి."
Note: నాన్నని డు డు అంటున్నాడు అనుకుంటున్నారా... మా నాన్న నన్ను జీవితంలో ఒకే ఒక్కసారి కొట్టాడు. కారణం... "సత్యమేవ జయతే" లో చెపుతాను. అంతదాకా సెలవ్.
(సశేషం)
NEXT BLOG IS: "OLYMPIC TENNIS".
ఎర్ర డ్రెస్ లో సెరెనా
ఇవాళ Tensports లో సెరెనా విలియమ్స్ ని చూశా. ఎర్ర డ్రెస్ లో ఎంత ముద్దొస్తోందో! US Open మొదలైంది. మళ్ళీ నేను వింబుల్డన్ విలేజ్ లో వ్రాయలేదు. రెణ్ణెళ్ళు కావొస్తోంది. అందుకే రేపే వ్రాయాలని డిసైడ్ అయ్యాను. మళ్ళీ కలుద్దాం. మా సిస్టర్స్ సెరెనా, వీనస్ లకి శుభాకాంక్షలతో!
మీరూ చెప్పండి మరి... రాఫా, ఫెదరర్ బాగానే ఆడుతున్నారు. ఈ సారి టైటిల్ ఎవరిదో!
మీరూ చెప్పండి మరి... రాఫా, ఫెదరర్ బాగానే ఆడుతున్నారు. ఈ సారి టైటిల్ ఎవరిదో!
అందమైన రోజిది.
మా కృష్ణయ్యకి పుట్టినరోజు శుభాకాంక్షలు. అందుకే ఈ ప్రపంచంలోనే ఇది అందమైన రోజు.
అందరూ మా కృష్ణయ్యకి పుట్టినరోజు శుభాకాంక్షలు తెలుపుతారా.......
శ్రీకృష్ణ జన్మాష్టమి...
నినునమ్మినవారికి లేదే కష్టమె!
శ్రీకృష్ణ జన్మాష్టమి శుభాకాంక్షలు
తెలుగు బ్లాగర్లందరికీ.
సత్యమేవ జయతే!
"నిఝంగా క్రికెట్టేనా??" కి స్పందన.
ముందు ఒక విషయం గమనించాలి. మనకి ఐదు వేళ్ళు ఉన్నాయి. వాటిలో కొన్ని పొడుగువి. కొన్ని పొట్టివి. కొన్ని లావుగా ఉన్నాయి. మరికొన్ని సన్న గా ఉన్నాయి.
సన్న గా ఉన్న వేళ్ళు లావు వేళ్ళని లావు వేళ్ళు సన్న వేళ్ళని శత్రువులుగా చూస్తే మన చేతి పరిస్తితి ఏమిటి? అలాగే లైం లైట్ లో ఉన్న వాళ్లు ఉన్నవాళ్ళని తిట్టుకుంటే ఏమొస్తుంది?
క్రికెట్ ఆ స్తాయి లో ఉండటానికి కారణం... 1983 ప్రపంచ కప్పు గెలవడమే. అలాంటి విజయాలు ఈ మధ్య కాలం లో ఎవరు సాధించారు ఇతర క్రీడలలో? సానియా టెన్నిస్ లో రాణించినా టెన్నిస్ కి అది చేడుపే అయింది. కొందరు స్ఫూర్తి పొందినా ఎక్కువ గా తన పధ్ధతి తో ఆటకి అగౌరవం తీసుకొచ్చింది. జెండా గొడవ, డ్రెస్సుల గొడవ... ఓడితే గాయాల మాట! (విమర్శించట్లేదు. జరుగుతోంది అదే. నిన్న ఒలింపిక్స్ లో మరో సారి.) హాకీ వాళ్లు గుర్తించలేదని ధర్నాలు చేశారు కానీ ఆ శ్రద్ధ ఆట మీద పెడితే ఒలిమ్ప్క్స్ లో ఆడే వారేమో కదా! ఇతర ఆటలకి అంత ఆదరణ లేక పోవడానికి చాలా కారణాలు ఉన్నాయి. చెపితే అది కామెంతవాడు. ఒక బ్లాగు అవుతుంది. అసలే మహేష్ గారికి ఒక బ్లాగు బాకీ పడ్డాను.
క్రికెట్ ని మన వాళ్లు ఇష్ట పడటానికి ప్రధానమైన రీజన్... మన వాళ్ల బద్దకమే. నిజం. అలా ఎనిమిది గంటలు చూడొచ్చు కదా ఏ పనీ చేయకుండా. మార్కెటింగ్ కి ఆ ఆటే అనుకూలంగా ఉంది. వికెట్ పడితే ఓ యాడ్, ఓవర్ ఐతే ఒక యాడ్, ఆట ఆగితే మధ్యలో ఒక యాడ్. ఆ సౌకర్యం మరో క్రీడలో లేదు. టెన్నిస్ లో మూడు గేమ్స్ అయితే కానీ యాడ్ వేసేందుకు వీలు లేదు. ఫుట్బాల్ లో కనీసం అరగంట వెయిట్ చేయాలి. ఎవరాగుతారు మన దేశం లో.
క్రికెట్ కి కపిల్ వచ్చినట్లు, ప్రతి ఆటకూ ఎవరో ఒకరు రావాలి. అంట దాకా తప్పాడు మరి.
వీటికి తోడు రాజకీయాలు ఉన్నాయి. "అంగట్లో అన్నీ ఉన్నా హెడ్ రూపం లో గిల్ ఉన్నాడు." హాకీ సామెత.
టెక్నాలజీ ని అన్దోకో లేక పోవడం, మొదటి నుంచీ మన వాళ్లు శ్రద్ధ పెట్టక పోవడం.... ఇలా చెపుతూ పొతే ఎన్నో, ఎన్నో ఉన్నాయి.
కాక పొతే ఇందుకు ఎవరినో అనే బదులు ఆల్రేడి పాపులర్ అయిన ఆటగాళ్ళు తమ తమ ఆటల్ని ప్రొమోట్ చేయ వచ్చు. కరణం మల్లీశ్వరి ఒక కాంస్యం గెలవగానే కోతి తీసుకుని హాయిగా సెటిల్ అయింది. గోపీ చందూ అంతే. కాకపొతే సైనా ని తయారు చేశాడు.
ఉష కి ఉన్న పట్టుదల మిగతా వాళ్ళకి లేదు. తన అకాడెమీ నుంచీ అయినా ఒలింపిక్ హీరో/హీరోయిన్ వస్తుందని ఆశిస్తున్నాను.
ముందున్న వాడిని పడేసి మనం గెలవడం కాదు. వాడికన్నా శక్తివంతంగా తయారు కావాలి. ఈ ఆలోచన ఎవరికీ లేదు.
చెప్పాల్సింది చాలా ఉంది. సిస్టం టైం అయిపోయింది. మరో సారి ఇంకొంచం లాజికల్ గా వ్రాస్తాను. ఇది ఒక కామెంటే. కంప్లీట్ బ్లాగ్ కాదు. అలాగే చూడండి.
కామెంట్ అనుకుని వ్రాస్తే బ్లాగు లెంత్ వచ్చింది అందుకే బ్లాగేస్తున్నాను. లింక్ చూసి మీరు కామెంట్ వ్రాస్తారో లేక బ్లాగుతారో మీ ఇష్టం.
సత్యమేవ జయతే!
సన్న గా ఉన్న వేళ్ళు లావు వేళ్ళని లావు వేళ్ళు సన్న వేళ్ళని శత్రువులుగా చూస్తే మన చేతి పరిస్తితి ఏమిటి? అలాగే లైం లైట్ లో ఉన్న వాళ్లు ఉన్నవాళ్ళని తిట్టుకుంటే ఏమొస్తుంది?
క్రికెట్ ఆ స్తాయి లో ఉండటానికి కారణం... 1983 ప్రపంచ కప్పు గెలవడమే. అలాంటి విజయాలు ఈ మధ్య కాలం లో ఎవరు సాధించారు ఇతర క్రీడలలో? సానియా టెన్నిస్ లో రాణించినా టెన్నిస్ కి అది చేడుపే అయింది. కొందరు స్ఫూర్తి పొందినా ఎక్కువ గా తన పధ్ధతి తో ఆటకి అగౌరవం తీసుకొచ్చింది. జెండా గొడవ, డ్రెస్సుల గొడవ... ఓడితే గాయాల మాట! (విమర్శించట్లేదు. జరుగుతోంది అదే. నిన్న ఒలింపిక్స్ లో మరో సారి.) హాకీ వాళ్లు గుర్తించలేదని ధర్నాలు చేశారు కానీ ఆ శ్రద్ధ ఆట మీద పెడితే ఒలిమ్ప్క్స్ లో ఆడే వారేమో కదా! ఇతర ఆటలకి అంత ఆదరణ లేక పోవడానికి చాలా కారణాలు ఉన్నాయి. చెపితే అది కామెంతవాడు. ఒక బ్లాగు అవుతుంది. అసలే మహేష్ గారికి ఒక బ్లాగు బాకీ పడ్డాను.
క్రికెట్ ని మన వాళ్లు ఇష్ట పడటానికి ప్రధానమైన రీజన్... మన వాళ్ల బద్దకమే. నిజం. అలా ఎనిమిది గంటలు చూడొచ్చు కదా ఏ పనీ చేయకుండా. మార్కెటింగ్ కి ఆ ఆటే అనుకూలంగా ఉంది. వికెట్ పడితే ఓ యాడ్, ఓవర్ ఐతే ఒక యాడ్, ఆట ఆగితే మధ్యలో ఒక యాడ్. ఆ సౌకర్యం మరో క్రీడలో లేదు. టెన్నిస్ లో మూడు గేమ్స్ అయితే కానీ యాడ్ వేసేందుకు వీలు లేదు. ఫుట్బాల్ లో కనీసం అరగంట వెయిట్ చేయాలి. ఎవరాగుతారు మన దేశం లో.
క్రికెట్ కి కపిల్ వచ్చినట్లు, ప్రతి ఆటకూ ఎవరో ఒకరు రావాలి. అంట దాకా తప్పాడు మరి.
వీటికి తోడు రాజకీయాలు ఉన్నాయి. "అంగట్లో అన్నీ ఉన్నా హెడ్ రూపం లో గిల్ ఉన్నాడు." హాకీ సామెత.
టెక్నాలజీ ని అన్దోకో లేక పోవడం, మొదటి నుంచీ మన వాళ్లు శ్రద్ధ పెట్టక పోవడం.... ఇలా చెపుతూ పొతే ఎన్నో, ఎన్నో ఉన్నాయి.
కాక పొతే ఇందుకు ఎవరినో అనే బదులు ఆల్రేడి పాపులర్ అయిన ఆటగాళ్ళు తమ తమ ఆటల్ని ప్రొమోట్ చేయ వచ్చు. కరణం మల్లీశ్వరి ఒక కాంస్యం గెలవగానే కోతి తీసుకుని హాయిగా సెటిల్ అయింది. గోపీ చందూ అంతే. కాకపొతే సైనా ని తయారు చేశాడు.
ఉష కి ఉన్న పట్టుదల మిగతా వాళ్ళకి లేదు. తన అకాడెమీ నుంచీ అయినా ఒలింపిక్ హీరో/హీరోయిన్ వస్తుందని ఆశిస్తున్నాను.
ముందున్న వాడిని పడేసి మనం గెలవడం కాదు. వాడికన్నా శక్తివంతంగా తయారు కావాలి. ఈ ఆలోచన ఎవరికీ లేదు.
చెప్పాల్సింది చాలా ఉంది. సిస్టం టైం అయిపోయింది. మరో సారి ఇంకొంచం లాజికల్ గా వ్రాస్తాను. ఇది ఒక కామెంటే. కంప్లీట్ బ్లాగ్ కాదు. అలాగే చూడండి.
కామెంట్ అనుకుని వ్రాస్తే బ్లాగు లెంత్ వచ్చింది అందుకే బ్లాగేస్తున్నాను. లింక్ చూసి మీరు కామెంట్ వ్రాస్తారో లేక బ్లాగుతారో మీ ఇష్టం.
సత్యమేవ జయతే!
వెంట్రుక ∏ శర్మా మాస్టరు.
మనకి మరీ రెగ్యులర్ గా స్కూల్ కి వెళ్ళే అలవాటు. అసలు నేను నాలుగోక్లాసులో జరిగిన రెండొందల డెబ్భై తొమ్మిది రోజుల్లో నూట డెబ్భై ఒక్కరోజులు వెళ్లాను. (171/279). మరీ రెగ్యులర్ కదూ.
కానీ ఏంచేస్తాం? ఇంకొంచం రేగులర్గా వెళితే శర్మా మాస్టారు తో ఇబ్బంది.అసలే ఆయన చందా శాసన ముండావాడు. ఇప్పుడు చదివినా వాయిస్తాదేమోనని భయం.నల్లగా, కొంచం పోట్టేలే, కానీ బుర్ర మీసాలతో చూడగానే భయం వేస్తుంది. ఇంకోవిషయం. చిన్నప్పుడు గండు పిల్లుల గురించి కథలు వినే వాడిని. ఆయన నవ్వితే నాకు గండుపిల్లే గుర్తొచ్చేది.
నాకు పొగరు ఎక్కువ అని ఆయన అభిప్రాయం. నేనేమో ఆయన దగ్గర అతి వినయం గా ఉండేవాడిని. శర్మా మాస్టారు మా నాన్న శిష్యుడు. నాకు ఏ స్కూల్ పడకరెగ్యులర్ గా వెళుతుంటే ఈయన దగ్గర వేశారు. కానీ మన టాలెంట్ ఆ పాచికాలనిపారనివ్వలేదు. ఈ స్కూలు విషయాలని వ్రాయాలంటే మరో టామ్ సాయెర్ ని సృష్టించాలి. ఆసంగతులన్నీ మరో బ్లాగులో వ్రాయవచ్చు.అసలు శీర్షిక విషయానికొద్దాం.
నేను ఐదో క్లాసు చదువుతున్న రోజులవి. తప్పని సరై ఆ ఏడు వరుస గా నేను 15 రోజులు (అక్షరాలా పదునైదు రోజులు) స్కూల్ కి వెళ్లాను. ఆ చారిత్రాత్మకమైన సందర్భాన్ని పురస్కరించుకుని నేను ఆ ఫలానా రోజున బడికి వెళ్ళ లేదు.
అది శ్రావణ మాసం కావడంతో అమ్మ అమ్మమ్మా వాళ్ల ఇంటికి వెళ్ళాలని ప్రయత్నం చేస్తోంది. ఇక ఫో! మనకీ తనతో వెళ్లాలని అనిపించింది. రాజూ వెడలె అన్న టైపులో మనకి ఒకసారి ఏదయినా ఆలోచన వచ్చిందంటే అది అమలు జరిగి పోవాల్సిందే. ఆ రోజు మద్యాహ్నం నాన్న కాలేజి నుంచీ రాగానే నేను చినగా ఆయన దగ్గర కూర్చున్నాను. ఫిర్యాదు చేస్తున్నట్లు, "నాన్నా! అమ్మ ముట్టుపల్లి వెళుతోంది," అన్నాను. "ఏం వెళ్ళట్లేదు," నాన్న అన్నాడు.
"కాదు, వెళతానని నాతో అంది."
"వెళ్ళదులే."
"మరి తను వెళితే నేను కూడా వెళ్తాను."
ఇంతలొ అమ్మ వచ్చింది. "అమ్మా నువ్వు ముత్తుపల్లి వెళితే నన్నూ tఈసుకుని వెళ్ళ మంటున్నాడు నాన్న," అన్నాను నేను.
"నువ్వు ఇప్పుడు ఎందుకు?" నాన్న అన్నాడు.
"అమ్మ ఏదో మ్రోక్కుకున్నదిట," అమ్మ అన్నది.
"నాన్నా! నేనూ వెళుతాను."
"నువ్వెందుకయ్యా! బడి పోతుంది."
"లేదు నాన్నా! అమ్మ పదిహేను రోజులుంటుంది. నాకు దిగులు. రెండు రోజులుండి వచ్చేస్తానుగా," అన్నా.
కాకపొతే ఒక విషయం. ఇంట్లో ఉంటే ఒక్క నిమిషం అమ్మ మొహం చూడను. ఎప్పుడూ నాన్న కూచినే. అమ్మ అంటే స్నానం చేయించడానికే. అన్నం కూడా పిన్నులెవరో ఒకళ్ళు పెట్టేవాళ్ళు. నా పనంతా నాన్న ఎక్కడికి వెళితే అక్కడికి వెళ్ళటం, లేకపొతే ఏదో ఒక కథల పుస్తకం పట్టుకుని కూర్చోవడం. ఎప్పుడూ ఏవో ఆట పాటలతో గడిచి పోయేది.
మన సంగతి తెలుసు కదా. నాన్న అమ్మ కోసం కాకపోయినా నా దెబ్బకి ఒప్పుకున్నాడు. తెల్లారే ముహూర్తం. కాగల కార్యం చంటిగాడే తీర్చా డనుకుని అమ్మ లోలోపల సంతోషించింది.
అమ్మతో నేను ముత్తుపల్లి వెళ్లాను. మన ప్లాను ప్రకారం రెండు రోజులు కాకుండా మొత్తం పదిహేను రోజులూ ఉంది వచ్చాను.
బడి దేముందీ! అది అక్కడే ఉంటుంది గా. అందుకే అంత ఆలోచించక్కరలేదు.
మరునాడు మురళీబాబు బడిలో దింపొచ్చాడు. వెళ్ళ గానే నాగ రాజు గాడు ఎదురొచ్చి "ఇవాళ సెకండ్ యూనిట్ ఉంది గా! అయ్యగారికి డప్పు చికుం డప్పు చికుం," అన్నాడు. మనమేమన్నా తక్కువ తిన్నామా! ఊహుఁ నో ఛాన్స్. భయ పడలేదు. ఇంకో గంట టైం ఉంది. మన అదృష్టం కొద్దీ శర్మా మాస్టరు ఆ రోజు ఊళ్ళో లేదు. నేను చలరేగి పోవొచ్చు.
వెంటనే సత్తి గాడి దేగ్గరకి పరిగెత్తి తెలుగు నోట్స్ తీసుకుని, (నిజం చెప్పాలంటే లాక్కుని) మొత్తం చూసేశాను. ఇంక పెద్ద సమస్య ఏమీ లేదు. పరీక్షని వ్రాసేశాను. మద్యాహ్నం ఇంగ్లీష్. అదీ అంటే బెమ్బాన్డంగా వ్రాసేశాను. తెల్లారితే లెక్కలు. నేను కొత్తవి ఏమన్నా చెప్పారా అని అడగకుండా ఇంటికి పరిగెత్తాను.
ఇక్కడే ఒక చారిత్రాత్మకమైన సంఘటనకి బీజం పడినది. సాయమ్త్రం మురళీబాబు "రాజా విక్రమార్క" సినిమాకి వెళ్తుంటే నేనూ వెంట పడ్డాను. పరీక్షలని ఆయనకీ చెప్పలేదు. ఇంటికొచ్చి పడుకున్నాను. తెల్లారి నింపాదిగా పేపరు చూసి, స్నానం చేసి అమ్మ శ్రావణ శుక్రవారం పూజ చేస్తుంటే ఆగి ప్రసాదం తీసుకుని లేటుగా బడికి వెళ్ళాను. వెళ్ళంగానే question paper చేతిలో పెట్టారు. అన్నీ మనవే గా అనుకుంటూ రాయటం మొదలెట్టాను. ఇంతలో ఒక ఐదు మార్కుల ప్రశ్న దగ్గర నాకు షాక్. అక్కడ ఒక చిన్న వృత్తాన్ని ఇచ్చి, మధ్యలో ఒక చుక్క పెట్టి, వ్యాసార్ధం కొలిచి చుట్టుకొలత గుణిన్చమన్నారు. నేను లేకుండా ఇంత పని చేశారా! అనుకున్నా! ఒక ప్రక్క చెమటలు పడుతున్నాయి. శర్మా మాస్టరు ఇరవై కి తగ్గితే నా తొడకి చిల్లి పెడుతాడు. అది సరే ఐసు కి ఫస్ట్ రాంక్ ఒస్తే నా పరువేం కాను. అందరూ ఇన్స్పెక్టర్ గారు అని ఎక్కిరిస్తారు.
"హతవిధీ! ఏమి కష్టం ఏమి కష్టం! అసలు దేవుడన్న వాడు లేదా! బడికి ఆఫ్ట్రాల్ పదిహేను రోజులు రాక పోతే ఇంత నష్టమా! ఇలా అయితే పిల్లలు ఎలా బాగుంటారు?" అనుకున్నా. చెమటలు కారి పోతున్నాయి. నాగమల్లీశ్వరి టీచర్ ఇంకో ఐదు నిమిషాలే ఉంది అని చెప్పింది. ఇంతలో బ్యాక్ గ్రౌండ్ స్కోర్ వస్తుండగా నేను తల విదిలించాను. చెమట చుక్కలు ఎగిరి పడ్డాయి. నా బుర్రలో ఒక ఐడియా పుట్టింది.
"ఒక ఐడియా జీవితాన్నే మార్చేస్తుంది." నిజమో కాదో తెలీదు కానీ బడిలో నా ఇమేజ్ ని మార్చేసింది. వెంటనే ఒక వెంట్రుకని తుంచాను. దాన్ని ఆ వృత్తం మీద పెట్టేను. సున్నా కాగానే అంత వరకూ తుంపి ఆ మిగిలిన ముక్క ని స్కేలు మీద పెట్టి కొలిచి రమా రమీ వేశాను. పోన్లే ఆన్సర్ అన్నా వేశాడు అని ఒక మార్కు వేసినా ఇరవై కి తగ్గవు. సమస్య తీరిందిలే అని సంతోష పడ్డాను.
అనుకున్నట్లే ఒక మార్కు పడింది. పేపర్లు ఇచ్చేటప్పుడు శర్మా మాస్టరు నన్ను పిలిచి, "చూసి వేశావా?" అన్నాడు. "లేదు సార్! చూసి వెయ్యలేదుఅన్నా.
"మరి చెప్పినప్పుడు నువ్వు రాలేదు కదా."
అప్పుడు నేను ఒక వెంట్రుక తీసి మనం చేసిన ఘన కార్యం చెప్పాను. ఆయన పెద్దగా నవ్వి ఇంకో మార్కు కలిపి మొత్తం ఇరవై రెండు చేశాడు.
ఇక్కడతో అయిపోతే ఇందులో స్పెషల్ ఏముంది? ఆయన ఈ విషయాన్ని ఇక్కడి తో వదిలెయ్యలేదు. క్వార్టర్లీ ఎగ్జామ్స్ అప్పుడు ఆయన ఒక విచిత్రం చేశాడు. ఒక తావు పేపర్లో question paper ఉంటుంది. ముందు ప్రశ్నలు, వెనుక అంటే నాలుగో పేజీలో బిట్లూ ఉంటాయి. మధ్యలో తెల్లగా ఉన్న చోట సమాధానాలు వ్రాయాలి. అచ్చోటనే ఆయన ఒక పెద్ద వృత్తాన్ని, (నా వెంట్రుక లాగలేని సైజులో) ఇచ్చి మధ్యలో చుక్క పెట్టి వ్యాసార్ధం కనుక్కోమన్నారు. అది ఒకమార్కు బిట్టు. ప్రశ్న నాకోసమే అని అర్ధమ అయింది.
మనకీ పంతం వచ్చింది. అల్లంత దూరాన ఐసు కనిపించింది. వెంటనే పిలిచాను. ఏంటి అన్నట్లు చూసింది. నేనొక వెంట్రుకని పట్టుకుని సైగ చేశాను. తను వెంట్రుక ఇచ్చింది. మన స్టైల్ లో పని ముగించాను. అహం పొడుచుకు రాగా త్రేడ్ తో పాటూ ఆ వెంట్రుకని కూడా పేపర్కి కట్టి ఇచ్చాను.
ముగింపు : ఈసారి పేపర్లు ఇచ్చేటప్పుడు శర్మా మాస్టారు నా పేపర్ ఇవ్వలేదు. నేను "నా పేపర్ ఇవ్వలేదేంటి సార్!" అన్నా అమాయకంగా. "నీ పేపర్ని మీ నాన్న గారికి ఇచ్చాను. నువ్వు బాగా రాశావు." అన్నాడు.
నాకు అర్ధం కాలేదు. ఆ సాయంత్రం మా ఇంటికి మాస్టారు వచ్చారు. నాన్నతో మాట్లాడుతూ నా పేపర్ని ఇచ్చి, "మాస్టరు గారూ! మీ వాడికి పొగరు బాగా ఎక్కింది. ఇది చూడండి." అంటూ వెంట్రుక తో సహా ఆయన ఆ పేపర్ని నాన్న కి ఇచ్చారు. విషయం మొత్తం చెప్పే సరికి ఇంట్లో అందరూ ఒకటే నవ్వులు. (మురళీబాబు మాత్రం అరగంట క్లాసు పీకాడనుకోండీ).
నాన్న పిలిస్తే ఆయన దగ్గరకి వెళ్ళిన నేను "వెంట్రుక వేస్తె కొండ రాదు కానీ మార్కు మాత్రం వస్తుంది." అన్నాను.
ఈ విషయం స్కూల్లో ఎలా తెలిసిందో తెలిసింది. అప్పటి నుంచీ పన్ను ఊడిన టామ్ సాయెర్ లాగా భలే పాపులర్ అయ్యాను.
P. S. : ఎన్ని అయినా మా శర్మా మాస్టరు క్లాసు లంటే భలే ఇష్టం. లెక్కలంటే ఆయనే చెప్పాలి. ఇంగ్లీష్ లెసన్ అంటే ఆయనే. భలే చెప్తాడులే.
ఆ రోజులన్నీ నాకు బాగా గుర్తు. అందుకే ఆ సంగతులన్నీ బ్లాగులుగా వ్ర్యాలని ఉంది.
సత్యమేవ జయతే!
కానీ ఏంచేస్తాం? ఇంకొంచం రేగులర్గా వెళితే శర్మా మాస్టారు తో ఇబ్బంది.అసలే ఆయన చందా శాసన ముండావాడు. ఇప్పుడు చదివినా వాయిస్తాదేమోనని భయం.నల్లగా, కొంచం పోట్టేలే, కానీ బుర్ర మీసాలతో చూడగానే భయం వేస్తుంది. ఇంకోవిషయం. చిన్నప్పుడు గండు పిల్లుల గురించి కథలు వినే వాడిని. ఆయన నవ్వితే నాకు గండుపిల్లే గుర్తొచ్చేది.
నాకు పొగరు ఎక్కువ అని ఆయన అభిప్రాయం. నేనేమో ఆయన దగ్గర అతి వినయం గా ఉండేవాడిని. శర్మా మాస్టారు మా నాన్న శిష్యుడు. నాకు ఏ స్కూల్ పడకరెగ్యులర్ గా వెళుతుంటే ఈయన దగ్గర వేశారు. కానీ మన టాలెంట్ ఆ పాచికాలనిపారనివ్వలేదు. ఈ స్కూలు విషయాలని వ్రాయాలంటే మరో టామ్ సాయెర్ ని సృష్టించాలి. ఆసంగతులన్నీ మరో బ్లాగులో వ్రాయవచ్చు.అసలు శీర్షిక విషయానికొద్దాం.
నేను ఐదో క్లాసు చదువుతున్న రోజులవి. తప్పని సరై ఆ ఏడు వరుస గా నేను 15 రోజులు (అక్షరాలా పదునైదు రోజులు) స్కూల్ కి వెళ్లాను. ఆ చారిత్రాత్మకమైన సందర్భాన్ని పురస్కరించుకుని నేను ఆ ఫలానా రోజున బడికి వెళ్ళ లేదు.
అది శ్రావణ మాసం కావడంతో అమ్మ అమ్మమ్మా వాళ్ల ఇంటికి వెళ్ళాలని ప్రయత్నం చేస్తోంది. ఇక ఫో! మనకీ తనతో వెళ్లాలని అనిపించింది. రాజూ వెడలె అన్న టైపులో మనకి ఒకసారి ఏదయినా ఆలోచన వచ్చిందంటే అది అమలు జరిగి పోవాల్సిందే. ఆ రోజు మద్యాహ్నం నాన్న కాలేజి నుంచీ రాగానే నేను చినగా ఆయన దగ్గర కూర్చున్నాను. ఫిర్యాదు చేస్తున్నట్లు, "నాన్నా! అమ్మ ముట్టుపల్లి వెళుతోంది," అన్నాను. "ఏం వెళ్ళట్లేదు," నాన్న అన్నాడు.
"కాదు, వెళతానని నాతో అంది."
"వెళ్ళదులే."
"మరి తను వెళితే నేను కూడా వెళ్తాను."
ఇంతలొ అమ్మ వచ్చింది. "అమ్మా నువ్వు ముత్తుపల్లి వెళితే నన్నూ tఈసుకుని వెళ్ళ మంటున్నాడు నాన్న," అన్నాను నేను.
"నువ్వు ఇప్పుడు ఎందుకు?" నాన్న అన్నాడు.
"అమ్మ ఏదో మ్రోక్కుకున్నదిట," అమ్మ అన్నది.
"నాన్నా! నేనూ వెళుతాను."
"నువ్వెందుకయ్యా! బడి పోతుంది."
"లేదు నాన్నా! అమ్మ పదిహేను రోజులుంటుంది. నాకు దిగులు. రెండు రోజులుండి వచ్చేస్తానుగా," అన్నా.
కాకపొతే ఒక విషయం. ఇంట్లో ఉంటే ఒక్క నిమిషం అమ్మ మొహం చూడను. ఎప్పుడూ నాన్న కూచినే. అమ్మ అంటే స్నానం చేయించడానికే. అన్నం కూడా పిన్నులెవరో ఒకళ్ళు పెట్టేవాళ్ళు. నా పనంతా నాన్న ఎక్కడికి వెళితే అక్కడికి వెళ్ళటం, లేకపొతే ఏదో ఒక కథల పుస్తకం పట్టుకుని కూర్చోవడం. ఎప్పుడూ ఏవో ఆట పాటలతో గడిచి పోయేది.
మన సంగతి తెలుసు కదా. నాన్న అమ్మ కోసం కాకపోయినా నా దెబ్బకి ఒప్పుకున్నాడు. తెల్లారే ముహూర్తం. కాగల కార్యం చంటిగాడే తీర్చా డనుకుని అమ్మ లోలోపల సంతోషించింది.
అమ్మతో నేను ముత్తుపల్లి వెళ్లాను. మన ప్లాను ప్రకారం రెండు రోజులు కాకుండా మొత్తం పదిహేను రోజులూ ఉంది వచ్చాను.
బడి దేముందీ! అది అక్కడే ఉంటుంది గా. అందుకే అంత ఆలోచించక్కరలేదు.
మరునాడు మురళీబాబు బడిలో దింపొచ్చాడు. వెళ్ళ గానే నాగ రాజు గాడు ఎదురొచ్చి "ఇవాళ సెకండ్ యూనిట్ ఉంది గా! అయ్యగారికి డప్పు చికుం డప్పు చికుం," అన్నాడు. మనమేమన్నా తక్కువ తిన్నామా! ఊహుఁ నో ఛాన్స్. భయ పడలేదు. ఇంకో గంట టైం ఉంది. మన అదృష్టం కొద్దీ శర్మా మాస్టరు ఆ రోజు ఊళ్ళో లేదు. నేను చలరేగి పోవొచ్చు.
వెంటనే సత్తి గాడి దేగ్గరకి పరిగెత్తి తెలుగు నోట్స్ తీసుకుని, (నిజం చెప్పాలంటే లాక్కుని) మొత్తం చూసేశాను. ఇంక పెద్ద సమస్య ఏమీ లేదు. పరీక్షని వ్రాసేశాను. మద్యాహ్నం ఇంగ్లీష్. అదీ అంటే బెమ్బాన్డంగా వ్రాసేశాను. తెల్లారితే లెక్కలు. నేను కొత్తవి ఏమన్నా చెప్పారా అని అడగకుండా ఇంటికి పరిగెత్తాను.
ఇక్కడే ఒక చారిత్రాత్మకమైన సంఘటనకి బీజం పడినది. సాయమ్త్రం మురళీబాబు "రాజా విక్రమార్క" సినిమాకి వెళ్తుంటే నేనూ వెంట పడ్డాను. పరీక్షలని ఆయనకీ చెప్పలేదు. ఇంటికొచ్చి పడుకున్నాను. తెల్లారి నింపాదిగా పేపరు చూసి, స్నానం చేసి అమ్మ శ్రావణ శుక్రవారం పూజ చేస్తుంటే ఆగి ప్రసాదం తీసుకుని లేటుగా బడికి వెళ్ళాను. వెళ్ళంగానే question paper చేతిలో పెట్టారు. అన్నీ మనవే గా అనుకుంటూ రాయటం మొదలెట్టాను. ఇంతలో ఒక ఐదు మార్కుల ప్రశ్న దగ్గర నాకు షాక్. అక్కడ ఒక చిన్న వృత్తాన్ని ఇచ్చి, మధ్యలో ఒక చుక్క పెట్టి, వ్యాసార్ధం కొలిచి చుట్టుకొలత గుణిన్చమన్నారు. నేను లేకుండా ఇంత పని చేశారా! అనుకున్నా! ఒక ప్రక్క చెమటలు పడుతున్నాయి. శర్మా మాస్టరు ఇరవై కి తగ్గితే నా తొడకి చిల్లి పెడుతాడు. అది సరే ఐసు కి ఫస్ట్ రాంక్ ఒస్తే నా పరువేం కాను. అందరూ ఇన్స్పెక్టర్ గారు అని ఎక్కిరిస్తారు.
"హతవిధీ! ఏమి కష్టం ఏమి కష్టం! అసలు దేవుడన్న వాడు లేదా! బడికి ఆఫ్ట్రాల్ పదిహేను రోజులు రాక పోతే ఇంత నష్టమా! ఇలా అయితే పిల్లలు ఎలా బాగుంటారు?" అనుకున్నా. చెమటలు కారి పోతున్నాయి. నాగమల్లీశ్వరి టీచర్ ఇంకో ఐదు నిమిషాలే ఉంది అని చెప్పింది. ఇంతలో బ్యాక్ గ్రౌండ్ స్కోర్ వస్తుండగా నేను తల విదిలించాను. చెమట చుక్కలు ఎగిరి పడ్డాయి. నా బుర్రలో ఒక ఐడియా పుట్టింది.
"ఒక ఐడియా జీవితాన్నే మార్చేస్తుంది." నిజమో కాదో తెలీదు కానీ బడిలో నా ఇమేజ్ ని మార్చేసింది. వెంటనే ఒక వెంట్రుకని తుంచాను. దాన్ని ఆ వృత్తం మీద పెట్టేను. సున్నా కాగానే అంత వరకూ తుంపి ఆ మిగిలిన ముక్క ని స్కేలు మీద పెట్టి కొలిచి రమా రమీ వేశాను. పోన్లే ఆన్సర్ అన్నా వేశాడు అని ఒక మార్కు వేసినా ఇరవై కి తగ్గవు. సమస్య తీరిందిలే అని సంతోష పడ్డాను.
అనుకున్నట్లే ఒక మార్కు పడింది. పేపర్లు ఇచ్చేటప్పుడు శర్మా మాస్టరు నన్ను పిలిచి, "చూసి వేశావా?" అన్నాడు. "లేదు సార్! చూసి వెయ్యలేదుఅన్నా.
"మరి చెప్పినప్పుడు నువ్వు రాలేదు కదా."
అప్పుడు నేను ఒక వెంట్రుక తీసి మనం చేసిన ఘన కార్యం చెప్పాను. ఆయన పెద్దగా నవ్వి ఇంకో మార్కు కలిపి మొత్తం ఇరవై రెండు చేశాడు.
ఇక్కడతో అయిపోతే ఇందులో స్పెషల్ ఏముంది? ఆయన ఈ విషయాన్ని ఇక్కడి తో వదిలెయ్యలేదు. క్వార్టర్లీ ఎగ్జామ్స్ అప్పుడు ఆయన ఒక విచిత్రం చేశాడు. ఒక తావు పేపర్లో question paper ఉంటుంది. ముందు ప్రశ్నలు, వెనుక అంటే నాలుగో పేజీలో బిట్లూ ఉంటాయి. మధ్యలో తెల్లగా ఉన్న చోట సమాధానాలు వ్రాయాలి. అచ్చోటనే ఆయన ఒక పెద్ద వృత్తాన్ని, (నా వెంట్రుక లాగలేని సైజులో) ఇచ్చి మధ్యలో చుక్క పెట్టి వ్యాసార్ధం కనుక్కోమన్నారు. అది ఒకమార్కు బిట్టు. ప్రశ్న నాకోసమే అని అర్ధమ అయింది.
మనకీ పంతం వచ్చింది. అల్లంత దూరాన ఐసు కనిపించింది. వెంటనే పిలిచాను. ఏంటి అన్నట్లు చూసింది. నేనొక వెంట్రుకని పట్టుకుని సైగ చేశాను. తను వెంట్రుక ఇచ్చింది. మన స్టైల్ లో పని ముగించాను. అహం పొడుచుకు రాగా త్రేడ్ తో పాటూ ఆ వెంట్రుకని కూడా పేపర్కి కట్టి ఇచ్చాను.
ముగింపు : ఈసారి పేపర్లు ఇచ్చేటప్పుడు శర్మా మాస్టారు నా పేపర్ ఇవ్వలేదు. నేను "నా పేపర్ ఇవ్వలేదేంటి సార్!" అన్నా అమాయకంగా. "నీ పేపర్ని మీ నాన్న గారికి ఇచ్చాను. నువ్వు బాగా రాశావు." అన్నాడు.
నాకు అర్ధం కాలేదు. ఆ సాయంత్రం మా ఇంటికి మాస్టారు వచ్చారు. నాన్నతో మాట్లాడుతూ నా పేపర్ని ఇచ్చి, "మాస్టరు గారూ! మీ వాడికి పొగరు బాగా ఎక్కింది. ఇది చూడండి." అంటూ వెంట్రుక తో సహా ఆయన ఆ పేపర్ని నాన్న కి ఇచ్చారు. విషయం మొత్తం చెప్పే సరికి ఇంట్లో అందరూ ఒకటే నవ్వులు. (మురళీబాబు మాత్రం అరగంట క్లాసు పీకాడనుకోండీ).
నాన్న పిలిస్తే ఆయన దగ్గరకి వెళ్ళిన నేను "వెంట్రుక వేస్తె కొండ రాదు కానీ మార్కు మాత్రం వస్తుంది." అన్నాను.
ఈ విషయం స్కూల్లో ఎలా తెలిసిందో తెలిసింది. అప్పటి నుంచీ పన్ను ఊడిన టామ్ సాయెర్ లాగా భలే పాపులర్ అయ్యాను.
P. S. : ఎన్ని అయినా మా శర్మా మాస్టరు క్లాసు లంటే భలే ఇష్టం. లెక్కలంటే ఆయనే చెప్పాలి. ఇంగ్లీష్ లెసన్ అంటే ఆయనే. భలే చెప్తాడులే.
ఆ రోజులన్నీ నాకు బాగా గుర్తు. అందుకే ఆ సంగతులన్నీ బ్లాగులుగా వ్ర్యాలని ఉంది.
సత్యమేవ జయతే!
విజేతెప్పుడూ నా డల్ - 2.
"Use only that which works, and take it from any place you can find it." - Bruce Lee.
Safin కి ఇది తెలీదు. The only thing that works for anybody aspiring success is ... బుర్ర. సఫిన్ కి ఇది లేదు అనుకుంటా. ఎక్కడుందో కూడా తెలీదేమో.
మారత్ సఫిన్: ప్రపంచం లోనే అత్యున్నతమైన ఆట కలిగిన ఆటగాడు. 2000 లో US Open లో సఫిన్ చేతిలో ఓడిన తరువాత పీట్ సాంప్రాస్ చేసిన వ్యాఖ్యలే దానికి నిదర్శనం. "రాబోయే దశాబ్దాన్ని ఇతడే ఎలుతాడు. జనం అంతా ఇతని గురించే మాట్లాడుకుంటారు."
కానీ సాంప్రాస్ వ్యాఖ్యలు మరో విధంగా నిజమయ్యాయి. ఈ దశాబ్దం అంతా ఇతనిదే. ఎందుకంటే బ్రతికే ఉన్నాడుగా! జనం అంటా ఇతనిగురించే మాట్లాడుకుంటారు. కుంటున్నారు కూడా! "పరాజితులని అందరూ మర్చి పోతారు." నా మొదటి బ్లాగులో ఈ మాట వ్రాశాను. కానీ ఎంత పరాజితుడయినా సఫిన్ ని మరిచిపోవటం జరుగదు. అతని ఆట అలాంటిది. ఆ ఫైనల్ లో సఫిన్ ఆడిన తీరులోనే ఆది ఉంటే ఈ దశాబ్దంలో ఆటను కనీసం 15 గ్రాండ్ స్లాంలు గెలిచి ఉండేవాడు. ఫెదెరెర్కి నిజమైన పోటీ అంటే ఏమిటో తెలిసేది. పర్లేదు రాఫా ఉన్నాడుగా. ముక్కోణపు పోటీ అయి ఉండేది. ఇంకొంచం బాగుండేది.
ఈసారి సెమీస్ కి చేరుకుని తనలో సత్తా ఇంకా తగ్గలేదు అని చాటాడు.
వింబుల్డన్ సామెత: "సఫిన్ చేతిలో టెన్నిస్ రాకెట్."
మనసెక్కడో పెట్టి ఆడుతూ, తన తప్పుకి రాకెట్లని విరగ్గోడుతుంటాడు. అందుకే 'నిర్మల్ శేఖర్' సఫిన్ ని 'మ్యాడ్ మ్యాన్' అన్నాడు.
నోవాక్ జొకోవిక్ తో సఫిన్ ఆడిన మూడు సెట్ల ఆట టోర్నీ కే హైలైట్. హాట్స్ ఆఫ్ టు సఫిన్.
రేటింగ్స్: నాదల్ 7 out of 10. ఫెదరర్ 8 out of 10. సఫిన్ 6.75 out of 10.
నాదల్ కి అన్న్యాయం జరగాలా. టోర్నీలో మూడు సెట్లు ఓడిపోవడమే కాకుండా మూడు సెట్లలో ముగియాల్సిన ఫైనల్ ని ఐదు సెట్ల పోరుగా మార్చాడు.
ఫెదరర్ ఫైనల్ వరకూ ఒక్క సెట్ కూడా కోల్పోలేదు. ఆట తీరు అదిరింది. ఫైనల్ లోనూ నాదల్ ని చాలా ఇబ్బంది పెట్టాడు. మనసు పెట్టి ఆడినండుకూ, సఫిన్ ని ఓడించినందుకూ.
safin deserved more but ... Atleast he have stretched Federer.
Riener Shuettler 6 out of 10.
జొకోవిక్ 1.5 out of 10.
వింబుల్డన్ సామెత: "విలియమ్స్ ముందు కుప్పి గెంతులా?"
ఈసారి ఇదే జరిగింది. ఒక్కసారి ఫ్రెంచ్ గెలువగానే అందరికీ ఇవనోవిచ్ పిచ్చి పట్టింది ఈవిడకి తోడూ షరపోవా ఉండనే ఉంది. సఫిన్ చెల్లెలు సఫినా, ఆ విచ్చిలూ ఈ విచ్చిలూ, ఇంకా కొంతమంది కోవాలూ.... విలియమ్స్ గురించి మాట్లాడిన వారు చాలా తక్కువ. నిజానికి 2002 వరకూ ర్యాంకు తో సంబంధం లేకుండా సాంప్రాస్ కి టాప్ సీడ్ ఇచ్చారు. Williams too deserve the same respect atleast in Wimbledon.
వింబుల్డన్ ఫాలోస్ లిటరల్స్:
౧. షరపోవా (పోవా రెండో రౌండ్ లోనే పోయింది.). (షరా మామూలుగా పోవా).
౨. సానియా మీర్జా (మీరుజా ... రెండో రౌండులోనే మీరు జా అంది ఆ అమ్మాయి. నాకిప్పుడు పేరు గుర్తులేదు. But she worth mentioned. తప్పక వ్రాస్తాను.).
Note: ౧. రాజు గారన్నట్టు. ఆటని బేసిక్స్ నుంచీ చెప్పొచ్చు. అవసరాన్ని బట్టీ నేను చెపుతాను. నేను నేర్చుకున్న క్రమంలో. లేకపోతె ఇది వింబుల్డన్ విలేజ్ కాదు. టెన్నిస్ లెసన్స్ ఫోరం అవుతుంది.
౨. విజేతెప్పుడూ నా డల్ - ౩ తరువాత కంటిన్యూ చేయ బడుతుంది.
౩. తరువాత బ్లాగు "My First Wimbledon (Tennis) Hero". ఇందులో కొన్ని బేసిక్స్ వస్తాయి.
౪. షరపోవా మూడు గెలిచినా comparable with the hype and potential, she could have won atleast 6. అందుకనే షరా... పోవా.
మన పంథా: గొప్పవారి నెప్పుడూ తక్కువ అంచనా వేయరాదు. Truth has no path. Truth is living and, therefore, changing - Bruce Lee.
Note: నా ట్రూత్ (సత్యం) గురించి తరువాత చెపుతాను.
విజేతెప్పుడూ నా డల్
ఎంత అందమైన వింబుల్డన్ ఇదీ. అద్భుతమైన టెన్నిస్, అర్హత కలిగిన విజేత, కోరుకున్న రిజల్ట్స్, కనివిందు చేసిన ఆటతీరూ... ఓహ్! వాట్ ఎ టోర్నీ?
ఇల్లు మారే హడావిడిలో ఉన్నా ఈ బ్లాగు గురించే ఆలోచింపచేయగల సత్తా ఈ వింబుల్డన్ సొంతం.
ఈసారి డయలోగ్: "ఎ సర్ఫేస్లో ఆడాము అన్నది ముఖ్యం కాదన్నయ్యా! అడ్జస్ట్ అయ్యామా లేదా?"
రాఫెల్ నాదల్ ఈ సారి ఈ డయలోగ్ కొట్టాడు. ఫెదరర్ దిమ్మ తిరిగేలా చేసిన సందర్భం అది.
"విజేతంటే గెలవడమే కాదు, ఓటమిని అంత తొందరగా అంగీకరించరు కూడా" అని ఫెదరర్ నిరూపించిన సందర్భం ఇది.
మరో వైపు విలియమ్స్ ఆల్ విలియమ్స్ ఫైనల్ తో పాటూ, డబుల్స్ లో కూడా నెగ్గి తమ పూర్వ వైభవాన్ని ప్రదర్శించిన సందర్భం ఇది. అయినా ఈ విషయాన్ని మరుగున పడ వేసింది మటుకూ జన్టిల్మేన్స్ సింగిల్స్ ఫైనల్. అందులో అంత ఏముందీ? నా చిన్నప్పటినుంచీ సింహం పెద్దపులీ తలబడుతుంటే చూడాలని కోరిక. ఒకసారి మా నాన్నని ఈ విషయమే అడిగి, ఏది గెలుస్తుంది అని అడిగాను. అప్పుడు తరువాత చెపుతాను అని ఊరుకున్నారు. ఈ మ్యాచ్ చూసిన తరువాత ఆయన "నీ ప్రశ్న కి ఇదే సమాధానం," అన్నారు. కానీ ఇందులో ఎవరు సింహం, ఎవరు పెద్దపులి అని నాకు సరికొత్త డౌట్ వచ్చింది. కానీ అత్యున్నత స్తాయి టెన్నిస్ ని రుచి చూడాలంటే ఈ మ్యాచ్ తప్పక చూడాల్సిందే.
నాదల్: ఈసారి హీరో నదలే. ఫెదేరెర్ని గత కొంత కాలం గా పీడకలలా వెంటాడుతున్న నాదల్, ఫెదరర్ కళాత్మకమైన ఆటని తన టాప్ స్పిన్ షాట్స్ తో గడగడ లాడించాడు. ఎ సర్ఫేస్ మీదైనా నేను ఆడగలనని నిరూపించుకున్నాడు.
ఫైనల్ కు ముందు కేవలం ఒక సెట్ ని మాత్రమే కోల్పోయిన నాదల్ ఫైనల్ లో మొదటి సెట్ లో తన ప్రతాపాన్ని చూపించాడు. తొందరలోనే బ్రేక్ సాధించినా 47 నిమిషాలపాటూ ఆడాల్సి రావటం ఫెదరర్ లోని పోరాట పటిమకు నిదర్శనం.
ఇక రెండో సెట్ లో నాదల్ ని ఫెదరర్ అదరగొట్టి ఆదిక్యమ్లోకి దూసుకుని పోయాడు. కానీ నాదల్ మరోలా ఆలోచించాడు. ఫెదరర్ నిరుటిలా పుంజుకున్నాడు. తనది కాని సర్ఫేస్ మీద నాదల్ పని అయిపోతున్నది అని అందరూ అనుకుంటుండగానే నాదల్ వింబుల్డన్ దయలోగ్ కొట్టాడు. మాటలతో కాదు. తన ఆటతో. అంటే రెండో సెట్ కూడా నాదల్ వశం.
myaach మొదలైనఅప్పటినుంచీ ఇప్పటి దాకా నేను ఇంట్లో లేను వింబుల్డన్ విలేజ్ మొదటి బ్లాగు "ఎందుకు" వ్రాస్తున్నాను. ఇంతలో వర్షం వచ్చింది. వింబుల్డన్లో కాదు. మా ఊళ్ళో. నేను బ్లాగు రాసి ఇంటికి బయలుదేరే సరికి ఒకటే వాన. అయితే కరంట్ పోలేదు. దాంతో నేను ఫైనల్ కోసం వర్షం లోనే సైకిల్ మీద పరిగెత్తాను. తడిసి ముద్దై నేను ఇంటికి వెళ్ళేసరికి నాన్న "అక్కా వాన" అన్నారు. హ్హు హ్హు హ్హు. నేను ఫ్రెష్ అప్ అయి వచ్చేసరికి బోర్గ్, మెకెన్రో 1980 ఫైనల్ మ్యాచ్ వేస్తున్నారు. మధ్య మధ్య లో అసలు మ్యాచ్ (ఇప్పటి ఫైనల్) లోని ముఖ్య ఘట్టాలని వేసేసరికి "ఎలాంటి ఆటను మిస్ అయ్యాను" అనుకోకుండా ఉండలేక పోయాను.
నేను ఒక సారి అన్నం తిని లేచే సరికి మ్యాచ్ మళ్ళీ మొదలైంది. 6-4, 6-4, 4-5. నాదల్ వైపు నుంచీ స్కోర్ అది. నేను టెన్షన్ తో చూస్తుందా గానే కరంట్ ఆఫ్.
ఫెదరర్: ఫెదరర్ మోములో నవ్వు మాయమైంది. నాదల్ హుషారు గా ఉన్నాడు. నాదల్ మధ్యలో క్రింద పడ్డాడని, తన పని అయిపోయిందని అనుకున్నానని, నాన్న అన్నారు.
విజేతలెప్పుడూ అందరిలా ఆలోచించరు కదా! ఫెదరర్ అట్టాక్ మొదలెట్టాడు. నాదల్ ఆటలో సమస్య ఏమిటంటే తన షాట్లు ఫెదరర్ తో పోలిస్తే ఒకింత స్లో గా ఉంటాయి. బంతులు స్పిన్ అవుతూ వస్తాయి. వింబుల్డన్ గ్రాస్లో బంతికి అంత పట్టు చిక్కదు. ఈలోగా ఫెదరర్ కోర్ట్ కవర్ చేయ గలడు. సరిగ్గా ఈ సూత్రాన్నే ప్రయోగించి నాదల్ మనసులో అనుమానపు బాజాలని నాటాడు. సాధారణం గా వర్షం వల్ల బ్రేక్ వస్తే వెనుక బడిన ఆటగాళ్ళు పున్జుకుంటారు. (2001 లో ఇవానిసెవిచ్ హెన్మన్ ఆట గుర్తుందా? లేక పాయినా పర్లేదు. నేను తరువాత గుర్తు తెప్పిస్తాను). బ్రేక్ సమయంలో నాదల్ తను మరి కాసేపట్లో వింబుల్డన్ ట్రోఫీని పట్టుకున్తానని డిసైడ్ అయ్యి ఉంటాడు. కళ్ళ ముందు కప్ తో తను కనిపించి ఉంటాడు. అదే ఎప్పుడూ ప్రమాదం. పని చేస్తున్నప్పుడు ఫలితం గురించి ఆలోచించ కూడదని శ్రీకృష్ణ భగవానుడు చెప్పాడు కదా! నాదల్ లో ఒక రకమయిన ఉద్వేగం కలిగింది. రాఫా గాడు వింబుల్డన్ విజేత. అంతే.
"గెలిచామా లేదా అని కాదన్నయ్యా! 100 పెర్సెంట్ ఇచ్చామాలేదా" అంటూ ఫెదరర్ ఆడుకున్నాడు. సెట్ టై బెర్క్ కి దారి తీసింది. టై బ్రేక్ లో నాదల్ పోరాడటానికి ప్రయత్నం చేసినాఫెదరర్ వకాశం ఇవ్వ లేదు. టై బ్రేక్ లో 5-౩ వద్ద పాయింట్ అద్భుతం. ఏస్ తో సెట్ని గెలుచుకున్నాడు.
ఇంట్లో అందరూ నిద్ర పోతున్నారు. నాన్న కూడా. లేట్ అయింది కదా!
నాకు నాదల్ మీద కోపం వచ్చింది. నాలుగో సెట్లో ఫెదరర్ ఊపు ఇంకా పెరిగింది. నడక లో హుషారు కనబడుతున్నది. నాకేమో మండుతున్నది. నేను నాదల్ ని తిట్టుకున్టున్డగానే సెట్ టై బ్రేక్ లోకి వెళ్ళింది. అందులో ఈ సారి నాదల్ ఆధిక్యం 5-2. మళ్ళీ నాదల్ వత్తిడికి గురి అయ్యాడు. రా గాడు వింబుల్డన్ విజేత సీన్ కళ్ళ ముందు మెదిలింది. అంతే. మనకు తెలిసిందేగా.
నేను మ్యాచ్ ని తక్కువ సౌండ్ తో చూస్తున్నాను. అక్కడ నాదల్ సెర్వింగ్ ఫర్ ది మ్యాచ్ అనగానే సౌండ్ కొంచం పెంచాను. ఫెదరర్ అదరి పోయే షాట్. ఇంక నాకు సెంటిమెంట్ పట్టుకుంది. వెంటనే సౌండ్ తగ్గించాను. ఈ సారి మ్యాచ్ పాయింట్. మళ్ళీ సౌండ్ పెంచాను. మళ్ళీ ఫెదరర్ పక్షమే. సౌండ్ డౌన్. మూడోసారీ ఇదే పరిస్థితి. ఏదయితే అది అయిందని సౌండ్ పెంచాను. ఇక పో ఫెదరర్ నభూతో అనే లాంటి బ్యాక్ హ్యాండ్ షాట్ తో సెట్ గెలుచుకున్నాడు. "చచ్చినోడా, వెధవా, ముండా, శుంఠా... అంటూ నాదల్ ని తిట్టుకున్నాను. స్లోర్ ఐదవ సెట్లో 2-2.
మళ్ళీ వర్షం పట్టుకుంది. నేను తట్టుకోలేక టీవీ ఆఫ్ చేసి పడుకున్నాను. నిద్రలో అంతా ఫెదరర్-నాదల్ ఆటే. మంచి మంచ్ పాయింట్ లన్నీ కలలోనే. నేను దొర్లుతున్నాను. "లే చూద్దాం," అంటూ ఫెదరర్ తట్టి పిలిచాడు. కళ్లు తెరిస్తే నాన్న. అప్పుడు టైం 1:37. స్కోర్ ఫైవ్ ఆల్. ఇంక అక్కడ నుంచీ నేనూ నాన్నా ఆ కబుర్లూ, ఈ కబుర్లూ చెప్పుకుంటూ మ్యాచ్ ని చూడటమే. పాత విషయాలు కొత్త విషయాలూ అన్నీ మాటలలోనే. ఇంతలో సెవెనాల్. ఫెదరర్ సర్వ్ ని నాదల్ బ్రేక్ చేసాడు. నేను సౌండ్ పెంచుదామనుకున్నా సెంటిమెంట్ గుర్తు వచ్చి పెంచకుండా మంచానికి అతుక్కు పోయాను. డ్యూస్ దాటి నాదల్ గెలవంగానే చూడాలీ నా మొహం thousand watts.
వింబుల్డన్ సామెత: "ప్రతి ఫెదెరెర్కీ ఒక నాదల్ వస్తాడు."
గతనుభావలనుంచీ నేర్చుకున్న పాఠాలని ఉపయోగించుకున్న నాదల్ గెలిచాడు.
శ్రీకృష్ణ భగవానుడు చెప్పినట్టు, "कर्मण्ये वाधि कारस्ते माफलेशु कदाचन!" పని చెయ్యటమే మన విధి. ఫలితం భగవానుడే చూసుకుంటాడు.
అందుకే మ్యాచ్ మధ్యలో ఒత్తిడికి గురి అవుతుంటారు, అనుభవం లేని వారు. నాదల్ కి వింబుల్డన్ గెలిచిన అనుభవం లేదు. అందుకే మొదటి మ్యాచ్ పాయింట్ అప్పుడు అలా.
మన పంథా: कर्मण्ये वाधि कारस्ते माफलेशु कदाचन
(సశేషం)
ఇల్లు మారే హడావిడిలో ఉన్నా ఈ బ్లాగు గురించే ఆలోచింపచేయగల సత్తా ఈ వింబుల్డన్ సొంతం.
ఈసారి డయలోగ్: "ఎ సర్ఫేస్లో ఆడాము అన్నది ముఖ్యం కాదన్నయ్యా! అడ్జస్ట్ అయ్యామా లేదా?"
రాఫెల్ నాదల్ ఈ సారి ఈ డయలోగ్ కొట్టాడు. ఫెదరర్ దిమ్మ తిరిగేలా చేసిన సందర్భం అది.
"విజేతంటే గెలవడమే కాదు, ఓటమిని అంత తొందరగా అంగీకరించరు కూడా" అని ఫెదరర్ నిరూపించిన సందర్భం ఇది.
మరో వైపు విలియమ్స్ ఆల్ విలియమ్స్ ఫైనల్ తో పాటూ, డబుల్స్ లో కూడా నెగ్గి తమ పూర్వ వైభవాన్ని ప్రదర్శించిన సందర్భం ఇది. అయినా ఈ విషయాన్ని మరుగున పడ వేసింది మటుకూ జన్టిల్మేన్స్ సింగిల్స్ ఫైనల్. అందులో అంత ఏముందీ? నా చిన్నప్పటినుంచీ సింహం పెద్దపులీ తలబడుతుంటే చూడాలని కోరిక. ఒకసారి మా నాన్నని ఈ విషయమే అడిగి, ఏది గెలుస్తుంది అని అడిగాను. అప్పుడు తరువాత చెపుతాను అని ఊరుకున్నారు. ఈ మ్యాచ్ చూసిన తరువాత ఆయన "నీ ప్రశ్న కి ఇదే సమాధానం," అన్నారు. కానీ ఇందులో ఎవరు సింహం, ఎవరు పెద్దపులి అని నాకు సరికొత్త డౌట్ వచ్చింది. కానీ అత్యున్నత స్తాయి టెన్నిస్ ని రుచి చూడాలంటే ఈ మ్యాచ్ తప్పక చూడాల్సిందే.
నాదల్: ఈసారి హీరో నదలే. ఫెదేరెర్ని గత కొంత కాలం గా పీడకలలా వెంటాడుతున్న నాదల్, ఫెదరర్ కళాత్మకమైన ఆటని తన టాప్ స్పిన్ షాట్స్ తో గడగడ లాడించాడు. ఎ సర్ఫేస్ మీదైనా నేను ఆడగలనని నిరూపించుకున్నాడు.
ఫైనల్ కు ముందు కేవలం ఒక సెట్ ని మాత్రమే కోల్పోయిన నాదల్ ఫైనల్ లో మొదటి సెట్ లో తన ప్రతాపాన్ని చూపించాడు. తొందరలోనే బ్రేక్ సాధించినా 47 నిమిషాలపాటూ ఆడాల్సి రావటం ఫెదరర్ లోని పోరాట పటిమకు నిదర్శనం.
ఇక రెండో సెట్ లో నాదల్ ని ఫెదరర్ అదరగొట్టి ఆదిక్యమ్లోకి దూసుకుని పోయాడు. కానీ నాదల్ మరోలా ఆలోచించాడు. ఫెదరర్ నిరుటిలా పుంజుకున్నాడు. తనది కాని సర్ఫేస్ మీద నాదల్ పని అయిపోతున్నది అని అందరూ అనుకుంటుండగానే నాదల్ వింబుల్డన్ దయలోగ్ కొట్టాడు. మాటలతో కాదు. తన ఆటతో. అంటే రెండో సెట్ కూడా నాదల్ వశం.
myaach మొదలైనఅప్పటినుంచీ ఇప్పటి దాకా నేను ఇంట్లో లేను వింబుల్డన్ విలేజ్ మొదటి బ్లాగు "ఎందుకు" వ్రాస్తున్నాను. ఇంతలో వర్షం వచ్చింది. వింబుల్డన్లో కాదు. మా ఊళ్ళో. నేను బ్లాగు రాసి ఇంటికి బయలుదేరే సరికి ఒకటే వాన. అయితే కరంట్ పోలేదు. దాంతో నేను ఫైనల్ కోసం వర్షం లోనే సైకిల్ మీద పరిగెత్తాను. తడిసి ముద్దై నేను ఇంటికి వెళ్ళేసరికి నాన్న "అక్కా వాన" అన్నారు. హ్హు హ్హు హ్హు. నేను ఫ్రెష్ అప్ అయి వచ్చేసరికి బోర్గ్, మెకెన్రో 1980 ఫైనల్ మ్యాచ్ వేస్తున్నారు. మధ్య మధ్య లో అసలు మ్యాచ్ (ఇప్పటి ఫైనల్) లోని ముఖ్య ఘట్టాలని వేసేసరికి "ఎలాంటి ఆటను మిస్ అయ్యాను" అనుకోకుండా ఉండలేక పోయాను.
నేను ఒక సారి అన్నం తిని లేచే సరికి మ్యాచ్ మళ్ళీ మొదలైంది. 6-4, 6-4, 4-5. నాదల్ వైపు నుంచీ స్కోర్ అది. నేను టెన్షన్ తో చూస్తుందా గానే కరంట్ ఆఫ్.
ఫెదరర్: ఫెదరర్ మోములో నవ్వు మాయమైంది. నాదల్ హుషారు గా ఉన్నాడు. నాదల్ మధ్యలో క్రింద పడ్డాడని, తన పని అయిపోయిందని అనుకున్నానని, నాన్న అన్నారు.
విజేతలెప్పుడూ అందరిలా ఆలోచించరు కదా! ఫెదరర్ అట్టాక్ మొదలెట్టాడు. నాదల్ ఆటలో సమస్య ఏమిటంటే తన షాట్లు ఫెదరర్ తో పోలిస్తే ఒకింత స్లో గా ఉంటాయి. బంతులు స్పిన్ అవుతూ వస్తాయి. వింబుల్డన్ గ్రాస్లో బంతికి అంత పట్టు చిక్కదు. ఈలోగా ఫెదరర్ కోర్ట్ కవర్ చేయ గలడు. సరిగ్గా ఈ సూత్రాన్నే ప్రయోగించి నాదల్ మనసులో అనుమానపు బాజాలని నాటాడు. సాధారణం గా వర్షం వల్ల బ్రేక్ వస్తే వెనుక బడిన ఆటగాళ్ళు పున్జుకుంటారు. (2001 లో ఇవానిసెవిచ్ హెన్మన్ ఆట గుర్తుందా? లేక పాయినా పర్లేదు. నేను తరువాత గుర్తు తెప్పిస్తాను). బ్రేక్ సమయంలో నాదల్ తను మరి కాసేపట్లో వింబుల్డన్ ట్రోఫీని పట్టుకున్తానని డిసైడ్ అయ్యి ఉంటాడు. కళ్ళ ముందు కప్ తో తను కనిపించి ఉంటాడు. అదే ఎప్పుడూ ప్రమాదం. పని చేస్తున్నప్పుడు ఫలితం గురించి ఆలోచించ కూడదని శ్రీకృష్ణ భగవానుడు చెప్పాడు కదా! నాదల్ లో ఒక రకమయిన ఉద్వేగం కలిగింది. రాఫా గాడు వింబుల్డన్ విజేత. అంతే.
"గెలిచామా లేదా అని కాదన్నయ్యా! 100 పెర్సెంట్ ఇచ్చామాలేదా" అంటూ ఫెదరర్ ఆడుకున్నాడు. సెట్ టై బెర్క్ కి దారి తీసింది. టై బ్రేక్ లో నాదల్ పోరాడటానికి ప్రయత్నం చేసినాఫెదరర్ వకాశం ఇవ్వ లేదు. టై బ్రేక్ లో 5-౩ వద్ద పాయింట్ అద్భుతం. ఏస్ తో సెట్ని గెలుచుకున్నాడు.
ఇంట్లో అందరూ నిద్ర పోతున్నారు. నాన్న కూడా. లేట్ అయింది కదా!
నాకు నాదల్ మీద కోపం వచ్చింది. నాలుగో సెట్లో ఫెదరర్ ఊపు ఇంకా పెరిగింది. నడక లో హుషారు కనబడుతున్నది. నాకేమో మండుతున్నది. నేను నాదల్ ని తిట్టుకున్టున్డగానే సెట్ టై బ్రేక్ లోకి వెళ్ళింది. అందులో ఈ సారి నాదల్ ఆధిక్యం 5-2. మళ్ళీ నాదల్ వత్తిడికి గురి అయ్యాడు. రా గాడు వింబుల్డన్ విజేత సీన్ కళ్ళ ముందు మెదిలింది. అంతే. మనకు తెలిసిందేగా.
నేను మ్యాచ్ ని తక్కువ సౌండ్ తో చూస్తున్నాను. అక్కడ నాదల్ సెర్వింగ్ ఫర్ ది మ్యాచ్ అనగానే సౌండ్ కొంచం పెంచాను. ఫెదరర్ అదరి పోయే షాట్. ఇంక నాకు సెంటిమెంట్ పట్టుకుంది. వెంటనే సౌండ్ తగ్గించాను. ఈ సారి మ్యాచ్ పాయింట్. మళ్ళీ సౌండ్ పెంచాను. మళ్ళీ ఫెదరర్ పక్షమే. సౌండ్ డౌన్. మూడోసారీ ఇదే పరిస్థితి. ఏదయితే అది అయిందని సౌండ్ పెంచాను. ఇక పో ఫెదరర్ నభూతో అనే లాంటి బ్యాక్ హ్యాండ్ షాట్ తో సెట్ గెలుచుకున్నాడు. "చచ్చినోడా, వెధవా, ముండా, శుంఠా... అంటూ నాదల్ ని తిట్టుకున్నాను. స్లోర్ ఐదవ సెట్లో 2-2.
మళ్ళీ వర్షం పట్టుకుంది. నేను తట్టుకోలేక టీవీ ఆఫ్ చేసి పడుకున్నాను. నిద్రలో అంతా ఫెదరర్-నాదల్ ఆటే. మంచి మంచ్ పాయింట్ లన్నీ కలలోనే. నేను దొర్లుతున్నాను. "లే చూద్దాం," అంటూ ఫెదరర్ తట్టి పిలిచాడు. కళ్లు తెరిస్తే నాన్న. అప్పుడు టైం 1:37. స్కోర్ ఫైవ్ ఆల్. ఇంక అక్కడ నుంచీ నేనూ నాన్నా ఆ కబుర్లూ, ఈ కబుర్లూ చెప్పుకుంటూ మ్యాచ్ ని చూడటమే. పాత విషయాలు కొత్త విషయాలూ అన్నీ మాటలలోనే. ఇంతలో సెవెనాల్. ఫెదరర్ సర్వ్ ని నాదల్ బ్రేక్ చేసాడు. నేను సౌండ్ పెంచుదామనుకున్నా సెంటిమెంట్ గుర్తు వచ్చి పెంచకుండా మంచానికి అతుక్కు పోయాను. డ్యూస్ దాటి నాదల్ గెలవంగానే చూడాలీ నా మొహం thousand watts.
వింబుల్డన్ సామెత: "ప్రతి ఫెదెరెర్కీ ఒక నాదల్ వస్తాడు."
గతనుభావలనుంచీ నేర్చుకున్న పాఠాలని ఉపయోగించుకున్న నాదల్ గెలిచాడు.
శ్రీకృష్ణ భగవానుడు చెప్పినట్టు, "कर्मण्ये वाधि कारस्ते माफलेशु कदाचन!" పని చెయ్యటమే మన విధి. ఫలితం భగవానుడే చూసుకుంటాడు.
అందుకే మ్యాచ్ మధ్యలో ఒత్తిడికి గురి అవుతుంటారు, అనుభవం లేని వారు. నాదల్ కి వింబుల్డన్ గెలిచిన అనుభవం లేదు. అందుకే మొదటి మ్యాచ్ పాయింట్ అప్పుడు అలా.
మన పంథా: कर्मण्ये वाधि कारस्ते माफलेशु कदाचन
(సశేషం)
దైవం
ఎడారిలో నేనొంటరినైతే...
వర్షం నన్ను కౌగిలించుకుంది.
కష్టాల కడలిలో నేనీదుతుంటే...
చిరునవ్వొకటి నన్ను పలకరించింది.
సుఖాల తీరంలో నే సేద తీరుతుంటే ...
కర్తవ్యం నన్ను కార్యోన్ముఖుడిని చేసింది.
బంధాల పాశాలలో నే చిక్కుకుంటే...
దైవం నన్ను విముక్తుడిని చేసింది.
భయం నన్ను నీలా చేస్తే...
నాలోని అహం నన్ను నాలా నిలబెట్టింది.
నిరాశ నన్ను మరణించమంటే...
ఆశ నన్ను జీవించమంది.
పగ నన్ను రాక్షసుడిని చేస్తే...
ప్రేమ నున్ను దైవంలా మార్చింది.
ఇక నన్ను ఎవరూ ఏమీ చేయలేరు...
నేనే అందరినీ నాలా చేస్తా...
అందరిలో దైవాన్ని చూస్తా.
Note: వర్షం నన్ను కౌగిలించుకుంది, అనే మాట ఈమధ్య సాక్షిలో ఎం డి యాకూబ్ పాషా గారు వ్రాసిన ఆర్టికల్ లో నన్ను ఆకర్షిచింది. ఆలోచిస్తుంటే ఈ వాక్యాలు తట్టాయి.
సత్యమేవ జయతే!
వర్షం నన్ను కౌగిలించుకుంది.
కష్టాల కడలిలో నేనీదుతుంటే...
చిరునవ్వొకటి నన్ను పలకరించింది.
సుఖాల తీరంలో నే సేద తీరుతుంటే ...
కర్తవ్యం నన్ను కార్యోన్ముఖుడిని చేసింది.
బంధాల పాశాలలో నే చిక్కుకుంటే...
దైవం నన్ను విముక్తుడిని చేసింది.
భయం నన్ను నీలా చేస్తే...
నాలోని అహం నన్ను నాలా నిలబెట్టింది.
నిరాశ నన్ను మరణించమంటే...
ఆశ నన్ను జీవించమంది.
పగ నన్ను రాక్షసుడిని చేస్తే...
ప్రేమ నున్ను దైవంలా మార్చింది.
ఇక నన్ను ఎవరూ ఏమీ చేయలేరు...
నేనే అందరినీ నాలా చేస్తా...
అందరిలో దైవాన్ని చూస్తా.
Note: వర్షం నన్ను కౌగిలించుకుంది, అనే మాట ఈమధ్య సాక్షిలో ఎం డి యాకూబ్ పాషా గారు వ్రాసిన ఆర్టికల్ లో నన్ను ఆకర్షిచింది. ఆలోచిస్తుంటే ఈ వాక్యాలు తట్టాయి.
సత్యమేవ జయతే!
