Kidnap... Lovers Paradize
She said to him with all affection, "You are my kid."
He said to her smiling, "So, let me take a nap in your lap, to finish this kidnap. So that we will be missed by others, but we will never miss each-other. "
పెళ్ళంటే ఏమిటంటే...
ధర్మార్థకామమోక్షాల సాధనే మానవ జీవత పరమార్థం అంటారు కదా. మరి పెళ్ళి అంటే మీకు తెలుసా? ధర్మ బద్ధమైన జీవనం గడపటంలో వివాహం మిక్కిలి పాధాన్యతని సంతరించుకుంది. మరి అలాంటి పెళ్ళెంటే ఏమిటి
ధర్మం కోసం చట్టబద్ధత*,
అర్థం కోసం కట్నం,
కామం కోసం సంసారం,
.................................
.................................
.................................
ఇవన్నీ అయ్యాక, మోజు తీరగానే
పెళ్ళానికి మోక్షమిచ్చి పంపి, మళ్ళా ధర్మ సాధనకోసం మరో...
ఈ విధంగా మనవుడు తన జీవన పరమార్థాన్ని నెరవేర్చుకుంటున్నాడు. ;-)
*అక్కడ భార్య అని ఉంది. మిత్రుల సుచన మేరకు ఇలా. ఏది కావాలో అది చదువుకోండి. ఎందుకంటే... మనది ప్రజాస్వామ్యం. మీకా స్వేచ్ఛ ఉంది కదా...! ;-)
ఓ పాతిక లక్షల కట్నం కోసం తనని చక్కగా అమ్ముకున్న నా ఒక మరీ అంత క్లోజ్ కాని మిత్రునికి త్రీ ఛీర్స్!!!
అంకితం: కట్నం తీసుకోను అన్న కుర్రాడికి ఏదో లోపం ఉంటుంది అనుకునే అమ్మాయిల తల్లితండృలకందరికీ విచ్చలవిడిగా. పండగ చేసుకోండి.
ప్రియా ప్రియా చంపోద్దే!
మూడు రోజుల క్రితం జరిగిన సంఘటన నా జీవితాన్నే మార్చేసేది. నేను కొంచం బలహీనుడిని ఐతే. నేను శారీరకంగా సన్నగా ఉన్నా, మానసికంగా ద్రుఢమ్ గానే ఉంటాను. అందువల్లే మళ్ళీ నా సహజ శైలిలోకి రాగలిగాను. (బ్లాగుల వ్రాతల విషైకంగా కాదు. మానసికంగా.
ఇంకా వాడి మాటలు నా మనసులో మారోమ్రోగుతూనే ఉన్నాయ్. "నువ్వే అంతా చేశావ్. సుఖంగా ఉన్న నా ప్రాణాన్ని కష్టాలలోకి నెట్టుకున్నాను. నువ్వింకోసారి నాకు కనపడకు."
వెల్. నేను కనపడను. దాంతో అంతా అయిపోతుందా? వాడి ప్రాణం సుఖ పడుతుందా?
సతీష్ నాకు నెల క్రితం కనిపించి, "ఏరా నాకో వెయ్యి ఇస్తావా?" అన్నాడు. నిజానికి వాడికి ఇవ్వటానికి వెయ్యి ఎక్కువేం కాదు. నాకు చాలా సార్లు వాడిచ్చాడు. నాకు సాధారణంగా ఇవ్వటానికి ఉంటే ఇక ఏమాత్రం ఆలోచించకుండా ఇచ్చేస్తాను. (అందరికీ కాదు). ఆ రోజెందుకో అడిగాను. "ఎంట్రా విషయం?" అని.
"రేపు జ్యోతి బర్త్డే. తనకి ఏమన్నా గిఫ్ట్ ఇద్దామని."
"నీ దగ్గర లేవా ఏంటి? అయినా బర్త్డే గిఫ్ట్ కోసం వెయ్యి ఎందుకురా?" (మా ఏజ్ ని బట్టీ అంత అవసరం లేదని నా నమ్మకం. ఎందుకంటే మేము ఇప్పుడిప్పుడే సంపాదిస్తున్నాం. కొంతవరకూ అమ్మా, నాన్నల మీద ఆధార పడి బ్రతుకుతున్నాం.)
"శాలరీ ఇంకా రాలేదు. ఇంట్లో పాకెట్ మనీ ఇవ్వలేదు.నాన్నగారు ఊళ్ళో లేరు. అందుకని..."
"నువ్వు నా దగ్గర నసగక్కర్లేదు. తీసుకోరా," అంటూ ఇచ్చేశాను. అంతటితో ఆగి ఇంతే ఈరోజు ఈ టపా పుట్టుండేది కాదు. నాకు మాటలు తప్పేవి.
"రేయ్ సత్తీ! ఎప్పుడూ నువ్వే బిల్స్ పే చేస్తున్నావని విన్నాను. ఒక్కోసారి తననీ కట్టనీ. ఎందుకంటే నువ్వూ, తనూ ఇద్దరూ కూడా పేరెంట్స్ మీద పార్శియల్లీ డిపెండెంట్. చెరో సారీ పే చేస్తే బర్డెన్ ఉండదు ఎవరో ఒక్కళ్ళ మీద."
వాడికి నా సంగతి తెలుసు. సాధారణంగా నేను చెప్పినవి ఏవైనా కాదనడు. కొంచం రీజన్ మీద బేస్ అయి ఉంటానని వాడికి తెలుసు. ఒకసారి మా ఫ్రెండ్ ఒకమ్మాయిపుట్టిన రోజైతే అందరూ పార్టీ అడిగారు. సమయం వచ్చినప్పుడు నా జేబుకూ బొక్కడుతుందని నేనొక సలహా ఇచ్చాను.
"అందరం పేరెంట్స్ మీద ఆధార పడ్డవాళ్ళం. పుట్టిన రోజైతే ఇలా పార్టీలు అడిగిభాయ పెట్టేకన్నా పుట్టిన రోజు పార్టీకి మనమే తలా కొంచం స్పెండ్ చేసి తనకే పార్టీ ఇద్దాం. మనకీ అంత బర్డెన్ ఉండదు. తనూ హ్యాపీగా ఫీల్ అవుతుంది."
అప్పటి నుంచీ ఎవరిదన్నా పుట్టిన రోజోస్తే మిగతా వాళ్ళం అందరం తలా కొంచం స్పెండ్ చేసి ఇంకా బాగా ఎంజాయ్ చేసే వాళ్ళం. ఒక్కళ్ళే ఐతే అంత పెద్ద మొత్తం రాదు. కొంతమందికి ఆర్ధికంగా ఇబ్బంది కావొచ్చు. అదే ఇలా ఐతే చక్కగా ఎవరికీ అంత బర్డెన్ కాదు. ప్లస్, అసలు వ్యక్తికి తనకి మన వాళ్లు అందరూ నాకోసం స్పెండ్ చేస్తున్నారనే ఆనందం ఉంటుంది.
సరే! అసలు సంగతి. మా వాడు ఆసారికి ఏదో గిఫ్ట్ పెద్దదే ఇచ్చి గ్రాండ్ గా పార్టీ ఇచ్చుకున్నాడు తన లవర్ కి. వారం తరువాత ఏదో ప్రోగ్రాం పెట్టుకున్నారు. అప్పుడు బిల్ విషయం లో నేను చెప్పిన మాటలనే తను తన వాయిస్ గా చెప్పాడు. ఐతే ఆ అమ్మాయి వాడి మాటలని 'అర్ధం' చేసుకుని "ఇంత పిసినారి వాడిని ఎక్కడా చూడలేదు. ఇప్పిదే స్పెండ్ చేయని వాడివి రేపు పెళ్ళయిన తరువాతేమి స్పెండ్ చేస్తావ్?" అని విసుక్కుని వెళ్లి పోయింది. తరువాత మా వాడు చాలా సార్లు ఫోనులో మాట్లాడటానికి ట్రై చేసినా ఫోను లిఫ్ట్ చేయలేదా అమ్మాయి. నాల్రోజుల తరువాత ఆ పిల్ల కనబడితే వీడు విషయం అడిగాడు.
"నీలాంటి సోంబెరిగాదితో నాకు మాటలనవసరం. ఆడదాని సోమ్మునాసించే వెధవవి. ఇక నాకెప్పుడూ కనబడకు." అని వెళ్లి పోయింది. మావాడు ఆమాటలను సీరియస గా తీసుకున్నాడు. మర్నాడు మేము విన్నదేమిటంటే వాడు సూసైడ్ attempt చేశాడని.
నేనూ, ఇంకో ఫ్రెండూ వెళ్లి అడిగాము. అప్పటికి వాడు హాస్పిటల్ లోనే ఉన్నాడు. ఏదో ముభావంగా మాట్లాడి నన్ను పంపేశాడు. వీక్ గా ఉన్నాడు కదా అని నేను వచ్చేశాను. మర్నాడు నాకు ఫోనులో క్లాస్. చివరికి వాడి ప్రేమని నాశనం చేసిన పాపం నాదే అనీ, నా egotistic నేచర్ వల్లే వాడికి అలాంటి పాడు సలహా ఇచ్చానని. నాకు వాడి మీద ఉన్న అసూయ వల్లే ఆ పని చేశాననీ.
ఇదంతా విన్న ఇమ్రాన్ అమ్మాయిలంతా అంతే ననీ, డబ్బు పెట్టినంతకాలం మనతో ఉంటారనీ, ఆ తర్వాత వదిలేస్తాడనీ నాకు ఉపదేశామృతం చేశాడు కొత్త థియరీ. మామూలు మూడ్ లో నా ముందు ఇలాంటి మాటలు ఎవరూ అనలేరు.
నాకు అప్పుడు ఆ మూడ్ లో వాడు చెప్పేది నిజమేమో అన్పించింది.
దాంతో నేను రెండు రోజుల పాటూ మా వాల్లనేవరినీ కలవలేదు. కనీసం ఫోను కూడా లిఫ్ట్ చేయలేదు. దాంతో మొన్న చైతి నెట్ సెంటర్లో కనపడి. ఫోనుకూడా ఎత్తటం లేదేంటి అని అడిగింది. నేను ముభావం గా ఏమీలేదని తప్పించుకోజూశాను.
తను వదలకుండా నా వెంటే వస్తూ జూస్ త్రాగుదాం రమ్మంది. నేను మాట్లాడకుండా వెళ్ళ బోయాను. తను నా ప్రక్కనే నడుస్తూ ఇమ్రాన్ కి ఫోను చేసి విషయం కనుక్కుంది. "వాడేదో ఫ్రస్ట్రేషన్ లో ఏదో కూస్తే నువ్వెందుకు మమ్మల్ని ఎవాయిడ్ చేయాలి? వాడి బుర్ర లో గుజ్జే లేదు అనుకున్నా, ఈ మధ్య వాడు చేసే పనులని చూసి. ఇప్పుడు మట్టి కూడా లేదు. అంతా వాక్యూమ్ ఉందని అర్ధం అయింది. అయినా అట్లాంటి అమ్మాయినా వాడు ప్రేమించేది. ఆ మాత్రం అండర్ స్టాండింగ్ లేని పిల్లనే వాడు ప్రేమించాదంటేనే అర్ధం కావటం లేదూ వాడు మెదడు పాడిందని." అంటూ నన్ను ఒదారుస్తున్నదనుకుని కష్టపడి పోతున్నది.
నేనూ సీరియస్ గా మొహం పెట్టి అన్నా"సరే! పద వెళ్దాం. నేనోదిలేశాను వాడి సంగతి."
నాకు అర్ధం కానివి రెండు ఉన్నాయి. ప్రేమించిన వాడి జేబుకి బొక్కేయదమేనా అమ్మాయిల పని? (అందరూ కాదు. నాకు ఆ విషయం తెలుసు. నాకలాంటి అమ్మాయిలూ ఎదురవలేదు కూడా. అర్ధం చేసుకునే వాళ్ళనే ఎక్కువ చూశాను. లేదా మీక్ పర్సన్స్ ని చూశాను.)
ఒకమ్మాయో, లేదా ఒకబ్బాయో ఏదో చేస్తే అందరినీ అదే గాటన కట్టటం సమంజసమేనా? ఈ జనరలైజేషన్లు నాకు నచ్చవు. ఇమ్రాన్ గాడికి ఓ సారి నేను 'ఉపదేశామ్రుతాన్ని' బోధించాలి. ఈ మధ్య నేను ఎక్కువ వింటున్నాను. తక్కువ చెపుతున్నాను.
గమనిక: ఇదంతా నిజంగానే ఈ మధ్యే జరిగింది. పేర్లు మార్చాను. (అబ్బాయిలవీ, మొదతమ్మాయిది). ఎవరినీ నొప్పించేందుకు కాదు వ్రాసింది. ఇలా కూడా జరుగుతున్నాయేమితా అనీ, నేనేమన్నా తప్పుచేశానా అనీ... (రాస్తే అర్ధం అవుతుందని).
ఇంకా వాడి మాటలు నా మనసులో మారోమ్రోగుతూనే ఉన్నాయ్. "నువ్వే అంతా చేశావ్. సుఖంగా ఉన్న నా ప్రాణాన్ని కష్టాలలోకి నెట్టుకున్నాను. నువ్వింకోసారి నాకు కనపడకు."
వెల్. నేను కనపడను. దాంతో అంతా అయిపోతుందా? వాడి ప్రాణం సుఖ పడుతుందా?
సతీష్ నాకు నెల క్రితం కనిపించి, "ఏరా నాకో వెయ్యి ఇస్తావా?" అన్నాడు. నిజానికి వాడికి ఇవ్వటానికి వెయ్యి ఎక్కువేం కాదు. నాకు చాలా సార్లు వాడిచ్చాడు. నాకు సాధారణంగా ఇవ్వటానికి ఉంటే ఇక ఏమాత్రం ఆలోచించకుండా ఇచ్చేస్తాను. (అందరికీ కాదు). ఆ రోజెందుకో అడిగాను. "ఎంట్రా విషయం?" అని.
"రేపు జ్యోతి బర్త్డే. తనకి ఏమన్నా గిఫ్ట్ ఇద్దామని."
"నీ దగ్గర లేవా ఏంటి? అయినా బర్త్డే గిఫ్ట్ కోసం వెయ్యి ఎందుకురా?" (మా ఏజ్ ని బట్టీ అంత అవసరం లేదని నా నమ్మకం. ఎందుకంటే మేము ఇప్పుడిప్పుడే సంపాదిస్తున్నాం. కొంతవరకూ అమ్మా, నాన్నల మీద ఆధార పడి బ్రతుకుతున్నాం.)
"శాలరీ ఇంకా రాలేదు. ఇంట్లో పాకెట్ మనీ ఇవ్వలేదు.నాన్నగారు ఊళ్ళో లేరు. అందుకని..."
"నువ్వు నా దగ్గర నసగక్కర్లేదు. తీసుకోరా," అంటూ ఇచ్చేశాను. అంతటితో ఆగి ఇంతే ఈరోజు ఈ టపా పుట్టుండేది కాదు. నాకు మాటలు తప్పేవి.
"రేయ్ సత్తీ! ఎప్పుడూ నువ్వే బిల్స్ పే చేస్తున్నావని విన్నాను. ఒక్కోసారి తననీ కట్టనీ. ఎందుకంటే నువ్వూ, తనూ ఇద్దరూ కూడా పేరెంట్స్ మీద పార్శియల్లీ డిపెండెంట్. చెరో సారీ పే చేస్తే బర్డెన్ ఉండదు ఎవరో ఒక్కళ్ళ మీద."
వాడికి నా సంగతి తెలుసు. సాధారణంగా నేను చెప్పినవి ఏవైనా కాదనడు. కొంచం రీజన్ మీద బేస్ అయి ఉంటానని వాడికి తెలుసు. ఒకసారి మా ఫ్రెండ్ ఒకమ్మాయిపుట్టిన రోజైతే అందరూ పార్టీ అడిగారు. సమయం వచ్చినప్పుడు నా జేబుకూ బొక్కడుతుందని నేనొక సలహా ఇచ్చాను.
"అందరం పేరెంట్స్ మీద ఆధార పడ్డవాళ్ళం. పుట్టిన రోజైతే ఇలా పార్టీలు అడిగిభాయ పెట్టేకన్నా పుట్టిన రోజు పార్టీకి మనమే తలా కొంచం స్పెండ్ చేసి తనకే పార్టీ ఇద్దాం. మనకీ అంత బర్డెన్ ఉండదు. తనూ హ్యాపీగా ఫీల్ అవుతుంది."
అప్పటి నుంచీ ఎవరిదన్నా పుట్టిన రోజోస్తే మిగతా వాళ్ళం అందరం తలా కొంచం స్పెండ్ చేసి ఇంకా బాగా ఎంజాయ్ చేసే వాళ్ళం. ఒక్కళ్ళే ఐతే అంత పెద్ద మొత్తం రాదు. కొంతమందికి ఆర్ధికంగా ఇబ్బంది కావొచ్చు. అదే ఇలా ఐతే చక్కగా ఎవరికీ అంత బర్డెన్ కాదు. ప్లస్, అసలు వ్యక్తికి తనకి మన వాళ్లు అందరూ నాకోసం స్పెండ్ చేస్తున్నారనే ఆనందం ఉంటుంది.
సరే! అసలు సంగతి. మా వాడు ఆసారికి ఏదో గిఫ్ట్ పెద్దదే ఇచ్చి గ్రాండ్ గా పార్టీ ఇచ్చుకున్నాడు తన లవర్ కి. వారం తరువాత ఏదో ప్రోగ్రాం పెట్టుకున్నారు. అప్పుడు బిల్ విషయం లో నేను చెప్పిన మాటలనే తను తన వాయిస్ గా చెప్పాడు. ఐతే ఆ అమ్మాయి వాడి మాటలని 'అర్ధం' చేసుకుని "ఇంత పిసినారి వాడిని ఎక్కడా చూడలేదు. ఇప్పిదే స్పెండ్ చేయని వాడివి రేపు పెళ్ళయిన తరువాతేమి స్పెండ్ చేస్తావ్?" అని విసుక్కుని వెళ్లి పోయింది. తరువాత మా వాడు చాలా సార్లు ఫోనులో మాట్లాడటానికి ట్రై చేసినా ఫోను లిఫ్ట్ చేయలేదా అమ్మాయి. నాల్రోజుల తరువాత ఆ పిల్ల కనబడితే వీడు విషయం అడిగాడు.
"నీలాంటి సోంబెరిగాదితో నాకు మాటలనవసరం. ఆడదాని సోమ్మునాసించే వెధవవి. ఇక నాకెప్పుడూ కనబడకు." అని వెళ్లి పోయింది. మావాడు ఆమాటలను సీరియస గా తీసుకున్నాడు. మర్నాడు మేము విన్నదేమిటంటే వాడు సూసైడ్ attempt చేశాడని.
నేనూ, ఇంకో ఫ్రెండూ వెళ్లి అడిగాము. అప్పటికి వాడు హాస్పిటల్ లోనే ఉన్నాడు. ఏదో ముభావంగా మాట్లాడి నన్ను పంపేశాడు. వీక్ గా ఉన్నాడు కదా అని నేను వచ్చేశాను. మర్నాడు నాకు ఫోనులో క్లాస్. చివరికి వాడి ప్రేమని నాశనం చేసిన పాపం నాదే అనీ, నా egotistic నేచర్ వల్లే వాడికి అలాంటి పాడు సలహా ఇచ్చానని. నాకు వాడి మీద ఉన్న అసూయ వల్లే ఆ పని చేశాననీ.
ఇదంతా విన్న ఇమ్రాన్ అమ్మాయిలంతా అంతే ననీ, డబ్బు పెట్టినంతకాలం మనతో ఉంటారనీ, ఆ తర్వాత వదిలేస్తాడనీ నాకు ఉపదేశామృతం చేశాడు కొత్త థియరీ. మామూలు మూడ్ లో నా ముందు ఇలాంటి మాటలు ఎవరూ అనలేరు.
నాకు అప్పుడు ఆ మూడ్ లో వాడు చెప్పేది నిజమేమో అన్పించింది.
దాంతో నేను రెండు రోజుల పాటూ మా వాల్లనేవరినీ కలవలేదు. కనీసం ఫోను కూడా లిఫ్ట్ చేయలేదు. దాంతో మొన్న చైతి నెట్ సెంటర్లో కనపడి. ఫోనుకూడా ఎత్తటం లేదేంటి అని అడిగింది. నేను ముభావం గా ఏమీలేదని తప్పించుకోజూశాను.
తను వదలకుండా నా వెంటే వస్తూ జూస్ త్రాగుదాం రమ్మంది. నేను మాట్లాడకుండా వెళ్ళ బోయాను. తను నా ప్రక్కనే నడుస్తూ ఇమ్రాన్ కి ఫోను చేసి విషయం కనుక్కుంది. "వాడేదో ఫ్రస్ట్రేషన్ లో ఏదో కూస్తే నువ్వెందుకు మమ్మల్ని ఎవాయిడ్ చేయాలి? వాడి బుర్ర లో గుజ్జే లేదు అనుకున్నా, ఈ మధ్య వాడు చేసే పనులని చూసి. ఇప్పుడు మట్టి కూడా లేదు. అంతా వాక్యూమ్ ఉందని అర్ధం అయింది. అయినా అట్లాంటి అమ్మాయినా వాడు ప్రేమించేది. ఆ మాత్రం అండర్ స్టాండింగ్ లేని పిల్లనే వాడు ప్రేమించాదంటేనే అర్ధం కావటం లేదూ వాడు మెదడు పాడిందని." అంటూ నన్ను ఒదారుస్తున్నదనుకుని కష్టపడి పోతున్నది.
నేనూ సీరియస్ గా మొహం పెట్టి అన్నా"సరే! పద వెళ్దాం. నేనోదిలేశాను వాడి సంగతి."
నాకు అర్ధం కానివి రెండు ఉన్నాయి. ప్రేమించిన వాడి జేబుకి బొక్కేయదమేనా అమ్మాయిల పని? (అందరూ కాదు. నాకు ఆ విషయం తెలుసు. నాకలాంటి అమ్మాయిలూ ఎదురవలేదు కూడా. అర్ధం చేసుకునే వాళ్ళనే ఎక్కువ చూశాను. లేదా మీక్ పర్సన్స్ ని చూశాను.)
ఒకమ్మాయో, లేదా ఒకబ్బాయో ఏదో చేస్తే అందరినీ అదే గాటన కట్టటం సమంజసమేనా? ఈ జనరలైజేషన్లు నాకు నచ్చవు. ఇమ్రాన్ గాడికి ఓ సారి నేను 'ఉపదేశామ్రుతాన్ని' బోధించాలి. ఈ మధ్య నేను ఎక్కువ వింటున్నాను. తక్కువ చెపుతున్నాను.
గమనిక: ఇదంతా నిజంగానే ఈ మధ్యే జరిగింది. పేర్లు మార్చాను. (అబ్బాయిలవీ, మొదతమ్మాయిది). ఎవరినీ నొప్పించేందుకు కాదు వ్రాసింది. ఇలా కూడా జరుగుతున్నాయేమితా అనీ, నేనేమన్నా తప్పుచేశానా అనీ... (రాస్తే అర్ధం అవుతుందని).
రాధాకృష్ణం
కళ్ళలో నీవు ఉంటే...
చీకటే లేదుగా...
శ్వాసగా నీవు ఉంటే...
మరణమే రాదుగా...
రూపమే వేరు అయినా...
మనసు ఒకటే కదా...
మనసులో ప్రేమ ఉంటే...
ద్వేషమే లేదుగా...
ప్రేమలో కరిగిపోదాం....
సత్వరం ఒక్కటౌదాం ...
ఏకమయినా మనసులోని...
ఎత్తునే చాటుదాం...
గాలిలో ఏకమవుదాం...
తనువులే విడిచి పోదాం...
ప్రకృతి పురుషులవుదాం...
పృద్విలో కరిగిపోదాం...
దేవునీ రూపమంటూ...
ప్రేమనే చాటుకుందాం...
ప్రేమలో ఇంకిపోతూ ...
లోకమే వీడిపోదాం...
చీకటే లేదుగా...
శ్వాసగా నీవు ఉంటే...
మరణమే రాదుగా...
రూపమే వేరు అయినా...
మనసు ఒకటే కదా...
మనసులో ప్రేమ ఉంటే...
ద్వేషమే లేదుగా...
ప్రేమలో కరిగిపోదాం....
సత్వరం ఒక్కటౌదాం ...
ఏకమయినా మనసులోని...
ఎత్తునే చాటుదాం...
గాలిలో ఏకమవుదాం...
తనువులే విడిచి పోదాం...
ప్రకృతి పురుషులవుదాం...
పృద్విలో కరిగిపోదాం...
దేవునీ రూపమంటూ...
ప్రేమనే చాటుకుందాం...
ప్రేమలో ఇంకిపోతూ ...
లోకమే వీడిపోదాం...
నువ్వూ నేనూ
సప్త స్వరాలన్నీ
సప్త వర్ణాలుగా మలచి
నా మది పై బాణమేశావు
వర్ణాస్త్రానికి బందీనై
ఊహాలోకాన విహరించాను.
ప్రేమసాగారాన పవళించిన నీకు
పూజా పుష్పాలుగా నీ రంగులనే
పువ్వులుగా మలచి మాలగా ఇద్దామంటే
నాకు ఎదురైంది పుష్ప విలాపం.
జాలి ముప్పిరి గొన వాటినొదలి
నన్నే నీకిచ్చాను.
ప్రేమతో పాలిస్తావో...
అమ్మలా లాలిస్తావో...
నాలా నిలబెడతావో ఇక నీ ఇష్టం.
వర్ణరంజితమైన లోకంలో
వానజల్లు లా కురిశావు.
మోడువారిన నా గుండె పై
ఆశా పుష్పాలు చిగురిప జేశావు.
చెట్టునడిగాను, పుట్టనడిగాను,
నీ పేరు చెప్పమని,
నాకొకటే చెప్పావయి
నీవూ నేనూ వేరుకామని.
సప్త వర్ణాలుగా మలచి
నా మది పై బాణమేశావు
వర్ణాస్త్రానికి బందీనై
ఊహాలోకాన విహరించాను.
ప్రేమసాగారాన పవళించిన నీకు
పూజా పుష్పాలుగా నీ రంగులనే
పువ్వులుగా మలచి మాలగా ఇద్దామంటే
నాకు ఎదురైంది పుష్ప విలాపం.
జాలి ముప్పిరి గొన వాటినొదలి
నన్నే నీకిచ్చాను.
ప్రేమతో పాలిస్తావో...
అమ్మలా లాలిస్తావో...
నాలా నిలబెడతావో ఇక నీ ఇష్టం.
వర్ణరంజితమైన లోకంలో
వానజల్లు లా కురిశావు.
మోడువారిన నా గుండె పై
ఆశా పుష్పాలు చిగురిప జేశావు.
చెట్టునడిగాను, పుట్టనడిగాను,
నీ పేరు చెప్పమని,
నాకొకటే చెప్పావయి
నీవూ నేనూ వేరుకామని.
తొలి వందనం అమ్మకే.
అమ్మకి నేను సెల్ఫోను కొనిచ్చాను. స్టేట్మెంట్ లో ఏదో లోపం ఉంది కదూ! "అమ్మ నన్ను తనకు సెల్ఫోను కొననిచ్చింది." ఇప్పుడు బాగుంది.
"పదిమంది ఉపాధ్యాయులుకంటే, ఒక ఆచార్యుడు (గురువు) గొప్పవాడు. వందమంది గురువులకంటే ఒక తండ్రి గొప్పవాడు. వేయి మంది తండృల కంటే ఒక తల్లి గౌరవనీయురాలు." ఓహ్! ఎంత బాగుంది చెప్పుకునేందుకు. అసలు అమ్మ గొప్పతనాన్ని చెప్పటానికి వేరొకరితో పోల్చాలా? అమ్మ కి పోలికా? అసలు అమ్మంటే? అవును అమ్మంటే?
నిజం! నాకేమీ తెలీదు. అందుకే నేను ఏమీ చెప్పలేక మౌనంగా ఉన్నాను. చెప్పలేక బాధగా ఉన్నాను. బాధతో కళ్లు మూసుకున్నాను. నాకప్పుడు భారంగా శ్వాస పీల్చటం తెలుస్తోంది. ఆ ఊపిరినే గమనించాను. మరికొంచెం సేపు. ఇంకొంచంసేపు. అప్పుడు అమ్మ నాకు కనిపించింది. అప్పుడు నాకు అర్ధమైంది. అమ్మంటే నా ఊపిరి. నా ప్రాణం. నా జీవనం. నా జీవనాధారం. నా శ్వాసని వేరెవరైనా నా కోసం పీల్చగలరా? నా శ్వాసకి నేను ఎవరితోనైనా పోలిక చెప్పగలనా? అంతే. అమ్మ కూడా అంతే. అమ్మకి పోలిక చెప్పటం మన ఫూలిష్నెస్స్.
నవమాసాలూ మోసి, కని పెంచి, ఎంత మంది చెప్పలేదీ కబుర్లు? ఇక చాలు. ఆపుదాం. కని పెంచటం కాదు. ఆ రెండే కాదు. ఇంకా చాలా! అమ్మంటే మనము తీసుకునే ఆహారం. మనం నివసించే ప్రకృతి. చూశారా? ఇప్పుడే అమ్మంటే తెలుసు కున్నాను అనుకున్నాను. కానీ ఏమీ తెలీదు. ఏదేదో చెప్పేస్తున్నాను. అమ్మని పొగుడుదాం అనుకుంటే నేను భావుకుడిని కాదు. అమ్మ గురించి కవిత్వం చెపుదాం అనుకుంటే నేను కవినీ కాదు. మరి నువ్వెవరివి అంటారా? అద్గదీ... ఇప్పుడు దొరికింది.
నేను.
C/o amma.
మనిషి.
C/o అమ్మ.
అసలు సృష్టికే మూలకారణం అమ్మ. అందుకే అమ్మ నా ఊపిరి. నీ ఊపిరి. మనందరి ఊపిరి.
దేవుడు అందరి దగ్గరా ఉండలేక అమ్మని సృష్టించాడంటారు. నాకు మళ్ళీ అర్ధం కాలేదు. అసలు దేవుడంటే సర్వ శక్తిమంతుడు అంటారు కదా? మరి ఆయన అందరి వద్దా ఉండలేడా? ఆ ఆలోచనే ఫూలిష్నెస్స్. మరి అమ్మ ఎందుకు? ఆలోచించాల్సిన ప్రశ్నే!
నాకిప్పుడు భయం వేస్తోంది. మళ్ళీ కళ్లు మూసుకున్నాను. కరంట్ పోయింది. భయంకరమైన చీకటి. ఏంచేయాలో తోచలేదు. ఏమిచేయాలి? చీకటిని తొలగించాలంటే వెలుతురు కావాలి. మరి ఆ వెలుగెవరు? ఆ వెలుగు అమ్మే!
ఎందుకంటే నీ బ్రతుకుని నిర్దేశించేది అమ్మే!
ముందొక మాట చెప్పాలని ఉంది.
రాముడు అడవికి వెళుతున్నాడు. సీతమ్మనీ తనతో తీసుకుని వెళుతున్నాడు. లక్ష్మణ స్వామీ బయలు దేరాడు. సుమిత్రాదేవి ఏమి చెప్పిందో తెలుసా?
"रामं दशरथं विद्धि
माम विद्धि जनकात्मजा
अयोध्याम अटवीम विद्धि
गाच्छ तातयथा सुखं"
రామం దశరథం విద్ధి
మాం విద్ధి జనకాత్మజా!
అయోధ్యాం ఆటవీం విద్ధి
గచ్ఛ తాత యథా సుఖం.
అంటే...
"నాయనా! రాముణ్ణి దశరథుని వలె భావించు. సీతమ్మని నన్ను వలె భావించు. ఆటవిని అయోధ్య వలె భావించు. ఇక్కడి వలెనె సుఖంగా ఉండు."
నాయనా! నువ్వు వెళ్లొద్దు, అనలేదు. నాయనా నీవు లేనిదే నేను ఉండలేను, అనలేదు. కొడుకు గురించి అధైర్య పడలేదు. రాముని గూర్చి అపోహ పడలేదు. అడవిలో నా బిడ్డ ఎలా బ్రతుక గలదు? అనే భయమే లేదు. లక్ష్మణ స్వామి మీద అంత నమ్మకం. తమ్ముడిని తనతో సమానంగా చూసుకుంటాడని రాముని మీద అంత నమ్మకం. అంత ధైర్యం కలది కాబట్టే సుమిత్రాదేవి అంత గొప్ప అమ్మ.
కైక లా అసూయ లేదు. కౌసల్య లా ఆవేశం లేదు. చేయాల్సిన పని మీద దృష్టి అంతే! She lead Lakshmana swami from the front with those cool words.
ఈ మాటలని వ్రాయ గలిగినందుకు వాల్మీకి ఎంత అదృష్టవంతుడు?
ఒక్క మాటలో తన బిడ్డకి లక్ష్య నిర్దేశం చేసింది. ఎలాంటి పరిస్థితులు ఎదురైనా ఎలా ఆలోచించగాలగాలో చెప్పింది. "నాయనా! అతవినే అయోధ్య అనుకో. ఆహాహా! అంటే? నువ్వు ఎక్కడ ఉంటే అదే నీ ఊరు. అదే నీ ఇల్లు. నిన్ను నడిపించే అన్నే నీకు పితృ సమానుడు. అన్నా భార్యే నీకు తల్లి లాంటిది. అంటే? అడవి దాటారు. జనపదాల్లోకి వెళ్ళారు. అప్పుడు ఆ జనపస్డమే నీకు ఇల్లు. దాటారు. నగరానికి వెళ్ళారు. అదే నీ ఇల్లు. ఎక్కడికైనా వెళ్ళు. ఆ ప్రదేశం నీదే! ఎందుకు? ఎక్కడికి వెళ్ళినా అమ్మ ఉంటుంది కనుక. ఎలా? అమ్మంటే నీ ఊపిరే కదా! నీ ఊపిరి ఎక్కడ ఉంటే అక్కడ అమ్మ ఉన్నట్లే! ఎలా? ఈ శ్వాసని నీకు ఇచ్చింది అమ్మే కదా!"
ఎంత బాగా చెప్పింది? వసుధైక కుటుంబం.
అంతేనా?
అమ్మ చేతి ముద్ద కమ్మన అంటారు. ఛా! నిజమా?
ఒకటి మాత్రం నాకు తెలుసు. మనం తినే ఆహారాన్ని తయారు చేసేటప్పుడు మన ఆలోచనలు ఎలా ఉంటాయో వాటి ప్రభావం ఆ ఆహారం మీద ఉంటుంది. అందుకే ఎక్కడ పడితే అక్కడ, ఎవరు పడితే వారు వండింది తినకూదదంటారు. అలాగే నా మాటేంటంటే, తినే వారి ఆలోచనలు కలిపే వారి చేతి ద్వారా ఆహారం లో ప్రవేసిస్తాయి. మనం తినేటప్పుడు అందుకే అన్నం మీదే దృష్టి పెట్టాలి. కానీ మనం ఆ పని చేయలేం. అదే అమ్మ మనకి కలిపి పెడుతుంటే? అమ్మంటే నీ శ్వాసే! అమ్మ దృష్టి నీ మీదే! బిడ్డ ఆకలి మీదే! అంటే తనలో అప్పుడు ప్రేమ ప్రొంగి ప్రవహిస్తుంటుంది. ఆ ప్రేమ తన చేతుల మీదుగా నీ ఆహారం లోనికి వెళుతుంది. ఆ ప్రేమే నీలో కలిసి పోతుంది. ఆ ప్రేమే నీ రక్తంలో కలసి పోతుంది. ఆ ప్రేమే నువ్వు అవుతుంది. నీ లో నుంచీ ప్రవహిస్తుంది. నీ ప్రేమ అందరినీ చేరుతుంది. ప్రపంచాన్నే ప్రేమ ముంచెత్తుతుంది. అప్పుడు అందరూ నీకు నీ లాగే కనిపిస్తారు. నిన్ను నీవు ద్వేషించ లేవు. అంతటికీ కారణం... 'అమ్మ చేతి ముద్ద'.
ఇప్పుడు చెప్పండి! అమ్మ చేతి ముద్ద కమ్మన అంటూ అమ్మ ప్రేమకు ఒక రుచిని అంటగట్టగలమా? అమ్మ ప్రేమకీ అమ్మతనానికీ ఒక పరిధి నిర్ణయించగలమా?
అమ్మ ప్రేమకి ఒక పరిధి లేనట్టే అమ్మ గురించి చెప్పుకునేందుకు అంతం లేదు. అందుకే మళ్ళీ కలుద్దాం.
అమ్మ కరుణ కలిగింది. క అంటే బ్రహ్మ. రుణ = ఋణం. కలిగింది. బ్రహ్మ ఋణం కలిగింది. అంటే? బ్రహ్మే అమ్మకు రుణ పడి ఉన్నాడు. అమ్మని చేసిన బ్రహ్మే అమ్మకి రుణ పడి ఉన్నాడు.
గీతాచార్య.
"పదిమంది ఉపాధ్యాయులుకంటే, ఒక ఆచార్యుడు (గురువు) గొప్పవాడు. వందమంది గురువులకంటే ఒక తండ్రి గొప్పవాడు. వేయి మంది తండృల కంటే ఒక తల్లి గౌరవనీయురాలు." ఓహ్! ఎంత బాగుంది చెప్పుకునేందుకు. అసలు అమ్మ గొప్పతనాన్ని చెప్పటానికి వేరొకరితో పోల్చాలా? అమ్మ కి పోలికా? అసలు అమ్మంటే? అవును అమ్మంటే?
నిజం! నాకేమీ తెలీదు. అందుకే నేను ఏమీ చెప్పలేక మౌనంగా ఉన్నాను. చెప్పలేక బాధగా ఉన్నాను. బాధతో కళ్లు మూసుకున్నాను. నాకప్పుడు భారంగా శ్వాస పీల్చటం తెలుస్తోంది. ఆ ఊపిరినే గమనించాను. మరికొంచెం సేపు. ఇంకొంచంసేపు. అప్పుడు అమ్మ నాకు కనిపించింది. అప్పుడు నాకు అర్ధమైంది. అమ్మంటే నా ఊపిరి. నా ప్రాణం. నా జీవనం. నా జీవనాధారం. నా శ్వాసని వేరెవరైనా నా కోసం పీల్చగలరా? నా శ్వాసకి నేను ఎవరితోనైనా పోలిక చెప్పగలనా? అంతే. అమ్మ కూడా అంతే. అమ్మకి పోలిక చెప్పటం మన ఫూలిష్నెస్స్.
నవమాసాలూ మోసి, కని పెంచి, ఎంత మంది చెప్పలేదీ కబుర్లు? ఇక చాలు. ఆపుదాం. కని పెంచటం కాదు. ఆ రెండే కాదు. ఇంకా చాలా! అమ్మంటే మనము తీసుకునే ఆహారం. మనం నివసించే ప్రకృతి. చూశారా? ఇప్పుడే అమ్మంటే తెలుసు కున్నాను అనుకున్నాను. కానీ ఏమీ తెలీదు. ఏదేదో చెప్పేస్తున్నాను. అమ్మని పొగుడుదాం అనుకుంటే నేను భావుకుడిని కాదు. అమ్మ గురించి కవిత్వం చెపుదాం అనుకుంటే నేను కవినీ కాదు. మరి నువ్వెవరివి అంటారా? అద్గదీ... ఇప్పుడు దొరికింది.
నేను.
C/o amma.
మనిషి.
C/o అమ్మ.
అసలు సృష్టికే మూలకారణం అమ్మ. అందుకే అమ్మ నా ఊపిరి. నీ ఊపిరి. మనందరి ఊపిరి.
దేవుడు అందరి దగ్గరా ఉండలేక అమ్మని సృష్టించాడంటారు. నాకు మళ్ళీ అర్ధం కాలేదు. అసలు దేవుడంటే సర్వ శక్తిమంతుడు అంటారు కదా? మరి ఆయన అందరి వద్దా ఉండలేడా? ఆ ఆలోచనే ఫూలిష్నెస్స్. మరి అమ్మ ఎందుకు? ఆలోచించాల్సిన ప్రశ్నే!
నాకిప్పుడు భయం వేస్తోంది. మళ్ళీ కళ్లు మూసుకున్నాను. కరంట్ పోయింది. భయంకరమైన చీకటి. ఏంచేయాలో తోచలేదు. ఏమిచేయాలి? చీకటిని తొలగించాలంటే వెలుతురు కావాలి. మరి ఆ వెలుగెవరు? ఆ వెలుగు అమ్మే!
ఎందుకంటే నీ బ్రతుకుని నిర్దేశించేది అమ్మే!
ముందొక మాట చెప్పాలని ఉంది.
రాముడు అడవికి వెళుతున్నాడు. సీతమ్మనీ తనతో తీసుకుని వెళుతున్నాడు. లక్ష్మణ స్వామీ బయలు దేరాడు. సుమిత్రాదేవి ఏమి చెప్పిందో తెలుసా?
"रामं दशरथं विद्धि
माम विद्धि जनकात्मजा
अयोध्याम अटवीम विद्धि
गाच्छ तातयथा सुखं"
రామం దశరథం విద్ధి
మాం విద్ధి జనకాత్మజా!
అయోధ్యాం ఆటవీం విద్ధి
గచ్ఛ తాత యథా సుఖం.
అంటే...
"నాయనా! రాముణ్ణి దశరథుని వలె భావించు. సీతమ్మని నన్ను వలె భావించు. ఆటవిని అయోధ్య వలె భావించు. ఇక్కడి వలెనె సుఖంగా ఉండు."
నాయనా! నువ్వు వెళ్లొద్దు, అనలేదు. నాయనా నీవు లేనిదే నేను ఉండలేను, అనలేదు. కొడుకు గురించి అధైర్య పడలేదు. రాముని గూర్చి అపోహ పడలేదు. అడవిలో నా బిడ్డ ఎలా బ్రతుక గలదు? అనే భయమే లేదు. లక్ష్మణ స్వామి మీద అంత నమ్మకం. తమ్ముడిని తనతో సమానంగా చూసుకుంటాడని రాముని మీద అంత నమ్మకం. అంత ధైర్యం కలది కాబట్టే సుమిత్రాదేవి అంత గొప్ప అమ్మ.
కైక లా అసూయ లేదు. కౌసల్య లా ఆవేశం లేదు. చేయాల్సిన పని మీద దృష్టి అంతే! She lead Lakshmana swami from the front with those cool words.
ఈ మాటలని వ్రాయ గలిగినందుకు వాల్మీకి ఎంత అదృష్టవంతుడు?
ఒక్క మాటలో తన బిడ్డకి లక్ష్య నిర్దేశం చేసింది. ఎలాంటి పరిస్థితులు ఎదురైనా ఎలా ఆలోచించగాలగాలో చెప్పింది. "నాయనా! అతవినే అయోధ్య అనుకో. ఆహాహా! అంటే? నువ్వు ఎక్కడ ఉంటే అదే నీ ఊరు. అదే నీ ఇల్లు. నిన్ను నడిపించే అన్నే నీకు పితృ సమానుడు. అన్నా భార్యే నీకు తల్లి లాంటిది. అంటే? అడవి దాటారు. జనపదాల్లోకి వెళ్ళారు. అప్పుడు ఆ జనపస్డమే నీకు ఇల్లు. దాటారు. నగరానికి వెళ్ళారు. అదే నీ ఇల్లు. ఎక్కడికైనా వెళ్ళు. ఆ ప్రదేశం నీదే! ఎందుకు? ఎక్కడికి వెళ్ళినా అమ్మ ఉంటుంది కనుక. ఎలా? అమ్మంటే నీ ఊపిరే కదా! నీ ఊపిరి ఎక్కడ ఉంటే అక్కడ అమ్మ ఉన్నట్లే! ఎలా? ఈ శ్వాసని నీకు ఇచ్చింది అమ్మే కదా!"
ఎంత బాగా చెప్పింది? వసుధైక కుటుంబం.
అంతేనా?
అమ్మ చేతి ముద్ద కమ్మన అంటారు. ఛా! నిజమా?
ఒకటి మాత్రం నాకు తెలుసు. మనం తినే ఆహారాన్ని తయారు చేసేటప్పుడు మన ఆలోచనలు ఎలా ఉంటాయో వాటి ప్రభావం ఆ ఆహారం మీద ఉంటుంది. అందుకే ఎక్కడ పడితే అక్కడ, ఎవరు పడితే వారు వండింది తినకూదదంటారు. అలాగే నా మాటేంటంటే, తినే వారి ఆలోచనలు కలిపే వారి చేతి ద్వారా ఆహారం లో ప్రవేసిస్తాయి. మనం తినేటప్పుడు అందుకే అన్నం మీదే దృష్టి పెట్టాలి. కానీ మనం ఆ పని చేయలేం. అదే అమ్మ మనకి కలిపి పెడుతుంటే? అమ్మంటే నీ శ్వాసే! అమ్మ దృష్టి నీ మీదే! బిడ్డ ఆకలి మీదే! అంటే తనలో అప్పుడు ప్రేమ ప్రొంగి ప్రవహిస్తుంటుంది. ఆ ప్రేమ తన చేతుల మీదుగా నీ ఆహారం లోనికి వెళుతుంది. ఆ ప్రేమే నీలో కలిసి పోతుంది. ఆ ప్రేమే నీ రక్తంలో కలసి పోతుంది. ఆ ప్రేమే నువ్వు అవుతుంది. నీ లో నుంచీ ప్రవహిస్తుంది. నీ ప్రేమ అందరినీ చేరుతుంది. ప్రపంచాన్నే ప్రేమ ముంచెత్తుతుంది. అప్పుడు అందరూ నీకు నీ లాగే కనిపిస్తారు. నిన్ను నీవు ద్వేషించ లేవు. అంతటికీ కారణం... 'అమ్మ చేతి ముద్ద'.
ఇప్పుడు చెప్పండి! అమ్మ చేతి ముద్ద కమ్మన అంటూ అమ్మ ప్రేమకు ఒక రుచిని అంటగట్టగలమా? అమ్మ ప్రేమకీ అమ్మతనానికీ ఒక పరిధి నిర్ణయించగలమా?
అమ్మ ప్రేమకి ఒక పరిధి లేనట్టే అమ్మ గురించి చెప్పుకునేందుకు అంతం లేదు. అందుకే మళ్ళీ కలుద్దాం.
అమ్మ కరుణ కలిగింది. క అంటే బ్రహ్మ. రుణ = ఋణం. కలిగింది. బ్రహ్మ ఋణం కలిగింది. అంటే? బ్రహ్మే అమ్మకు రుణ పడి ఉన్నాడు. అమ్మని చేసిన బ్రహ్మే అమ్మకి రుణ పడి ఉన్నాడు.
గీతాచార్య.
