"దొంగలు పడ్డ ఆరు నెలలకి కుక్కలు మొరిగినట్టు." ఈ సామెత మనందరికీ బాగా తెలుసు. ఇప్పటికి సరిగ్గా ఆరు నెలల క్రితం ఆస్ట్రేలియా మాస పత్రిక 'తెలుగు వెలుగు' లో నేను వ్రాసిన ఒక టపా ప్రచురితం ఐంది. ఇంతకీ నేను దొంగనా? లేక కుక్కనా?

కత వింటారా మాట కదా ఒకటుందీ అని నేను వ్రాసిన ఆ juvenile come technique ని "శ్రీ బాబు ఆకుల గారు" ప్రచురించారు. అందుకు వారికి మరొక్కసారి నా కృతజ్ఞతాభివందనాలు.

అప్పుడు నేను "సత్యమేవ జయతే" అనే పేరుతో ఉన్న బ్లాగ్ నడిపాను. అప్పట్లో వ్రాసిన పోస్ట్ అది. నా టపాలలో ఎక్కువ వ్యాఖ్యలు పడిన టపా కూడా. (అక్షరాలా తొమ్మిది).

ఇంత అయినా నాకు ఎన్నో చేదు జ్ఞాపకాలని మిగిల్చిన టపా కూడా అది. నాకు బాబు ఆకుల గారు ఆ కాపీని పంపుతానన్నారు. ఎంచేతనో నాకు ఆ కాపీ అందలేదు. దాంతో కొందరు నా ఫ్రెండ్స్ (అనుకునేవారు) అదంతా నా సృష్టేననీ, ఏదో సాఫ్ట్వేర్ ద్వారా నేనే వాటిని క్రియేట్ చేశాననీ కొంచం టాక్ పుట్టించారు. బస్. థాంక్యూ బాస్. అలా సాఫ్ట్వేర్ ని తయారు చేయగలిగితే అదీ నా ఘనతేగా! :-) అనుకుని వదిలేసినా కొందరు ఇంకొంచం ముందుకెళ్ళి నా పైన చేసిన వ్యక్తిగత దాడుల వల్ల నేను సాంతం నా ఐడీనీ మార్చివేసి The Inquisistor - సత్యాన్వేషి ప్రారంభించాను.

ఇంతకాలం ఎందుకు బ్లాగ్ లో పెట్టలేదంటారా? నేను అదో ఘనతగా భావించలేదు. నా గురి అంతా ఇంకా పైనే ఉంది. పైగా ఈ మధ్య మన బ్లాగ్మిత్రులు చాలా మంది గురించి 'ఆంధ్రజ్యోతి' లో రావటం, మరియూ నా స్నేహితురాలు ఈ మధ్య తగు మాత్రముగా 'ఉపదేశామృతం' చేయటం మూలానా, పోన్లే అని తన బర్త్డే ముచ్చటని కాదనటం ఎందుకులే అని, నాకూ కొంచం ఆశ పుట్టటం మూలానా ఇలా.

నిజం చెప్పమంటే అవీ కారణాలు. అబద్ధం చెప్పమంటే మా నాన్నగారు ఇంతకాలం చూడలేదు. నేను The Inquisistor - సత్యాన్వేషి ప్రారంభించే దాకా ఊళ్ళో లేరు. ఆయనకి నేను చూపినవి కేవలం "వింబుల్డన్ విలేజ్" మాత్రమే. నవతరంగం లో వ్రాసినవి చూపించినవి రెండే. త్యాగయ్య , శ్రీ లక్ష్మీ కళ గారి వ్యాఖ్యల కోసం ఒక టపా... అంతే. ఇవాళ ఎక్కడో మూలనున్న పుస్తకాలను దులుపుతుంటే పాత black and white ప్రింటు లో కనిపించాయట. మా అన్నని తరిమి ఇదో ఈ కలర్ ప్రింటు తీయించి స్కాన్ చేయించి సాయంత్రం నేను రాగానే నాకిచ్చి, ఇది పెట్టితేనే నేను నీ బ్లాగ్లో రామాయణం వ్రాస్తాను. లేకుంటే లేదు అన్నారు.

సరే ఆయన పుత్రోత్సాహాన్ని ఎందుకు కాదనాలి అనుకుంటూ అలా నెట్టుకి వచ్చి ఓ రెండు గంటలు తంటాలు పడ్డాక ఇదిదో (కత లో చూడండి) ఇలా.